| |
έκλαιγε ο ουρανός στα σώματά μας
με χώμα τα πασπαλιζε τα τραυματα μας
μη σβήσω πανω σου πώς ετρεμα
ανάσες έπαιρνα βαθειες νόμιζα πέθαινα
κρατα με λίγο στη ζωή ακόμη αγάπη
το χρόνο που ντυσα ψυχή νερό κι αλάτι
μη διαλύσεις απ'τον πόνο και κυλήσεις
προσμένω χρώματα απ'το θόλο άριες λύσεις
Εχτισες καστρο να ζεστανει τις στιγμες μας
κι απ τη βροχη ιδρωτας στις αναπνοές μας
σε τούτο εδω τον κόσμο ή σ'αλλο νοσταλγώ
πώς ζωγραφίζει ευτυχία αθανατο το σ'αγαπω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
