stixoi.info: Τα σπίτια τα παλιά

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Τα σπίτια τα παλιά

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130303 Τραγούδια, 269350 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Τα σπίτια τα παλιά

λίγα λόγια για το ποίημα : ντε Γκόοοοοοοοοολ (τζάμπο θρύλος)

Σφιχτά τα χείλη της φωτιάς κρατούν τα’ αποκαϊδια
Τα μυστικά ,τα όνειρα , τα ψέματα μου εκεί
καρδιά μόνο απ’ το χρώμα της δεν έκανε ταξίδια
ντυμένη ήσουν το κόκκινο, μα φόραγα χακί.

Κάποια στιγμή που πέθανα πριν από το χαμό
Πριν το χαμό που θάμπωνε τ’ άστρο το μεσημέρι
Ήρθες και με ανέστησες μα μ’ άφησες τυφλό-
Πόθησα να σε ξαναδώ στης γης τα’ άγρια μέρη

Ποιος είν΄ο ίσκιος του χλωμού κεριού που αργοσβήνει
στου άγγελου τη ζωγραφιά ποιος με ιχνηλατεί
νότα απ΄ το πιάνο κύλησε κι έσπασε τη γαλήνη
και του ‘κοψε το δάχτυλο απάνω στο χαρτί.

Δέκα χιλιάδες βήματα χαρίστηκαν του ανθρώπου
Σάββατο που γεράσανε της Τρίτης τα μωρά
Δέκα χιλιάδες άνθρωποι με βήμα επί τόπου
Τους άκουσα και νόμισα πως φεύγαν μακριά

Σφιχτά, κρατούν τα ξύλινα παράθυρα τον χώρο
Μια φυσαλίδα παρελθόν στο σπίτι το παλιό
Μικρό πουλάκι στάθηκες, φτερό μου ποντοπόρο
Ένα τραγούδι άκουσα κι ένα αναφιλητό.

{Α}


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 10 Στα αγαπημένα: 3


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Ο κιμάς κόπτεται παρουσία του πελάτη

Sui generis 23-10-2014 @ 17:29	Εξαιρετική δημιουργία.
aridaios 23-10-2014 @ 19:24	Κάποια στιγμή που πέθανα πριν από το χαμό Πριν το χαμό που θάμπωνε τ’ άστρο το μεσημέρι Ήρθες και με ανέστησες μα μ’ άφησες τυφλό- Πόθησα να σε ξαναδώ στης γης τα’ άγρια μέρη καλοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο ::up.::
ΒΥΡΩΝ 23-10-2014 @ 19:28	ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΤΑΤΟ..... ΜΠΡΑΒΟ......... ::rock.:: ::theos.:: ::rock.::
Είμαι να σκάσω 23-10-2014 @ 19:41	Ποια ύαινα μας ρούφηξε το μέρισμα του τόκου ποιος κάβειρος μας πέταξε σε μια καταπακτή τη λάσπη του καιρού κρατώ σαν άλυτο σουντόκου σε ορέγομαι ανάσκελα και ασκαρδαμυκτί
Μ.Ελμύρας 23-10-2014 @ 20:04	Δέκα χιλιάδες βήματα χαρίστηκαν του ανθρώπου Σάββατο που γεράσανε της Τρίτης τα μωρά Δέκα χιλιάδες άνθρωποι με βήμα επί τόπου Τους άκουσα και νόμισα πως φεύγαν μακριά Σφιχτά, κρατούν τα ξύλινα παράθυρα τον χώρο Μια φυσαλίδα παρελθόν στο σπίτι το παλιό Μικρό πουλάκι στάθηκες, φτερό μου ποντοπόρο Ένα τραγούδι άκουσα κι ένα αναφιλητό. Υπέροχο(ς)! Καλό βράδυ.
M.is 23-10-2014 @ 21:38	Ένα όμορφο ταξίδι η γραφή σου..... ! ::hug.::
νετη541 24-10-2014 @ 11:23	...ακόμα και ξεχτένιστος είσαι όαση, μάι φρεντ...θα χόρευα απ' τη χαρά μου αλλά ακόμα δεν δύναμαι... ::wink.::
pennastregata 24-10-2014 @ 11:44	Άσσος...
Sofitsa 24-10-2014 @ 12:44	Ωραιότατο!
FRACTALS 24-10-2014 @ 12:54	Πλέκεις τις λέξεις Άσσε και φτιάχνεις τα εργόχειρα του κόσμου . Πάντα απίστευτα πως γράφεις. Το θαύμασα και λιγουλάκι το ζήλεψα!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο