Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ανεξίτηλα
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130321 Τραγούδια, 269362 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ανεξίτηλα
 Η πένα γράφει πάντα στο δικό της χρόνο...
 
Πόσες σκέψεις πάλι μείνανε κενές
Πόσα λόγια εξηγούσαν μοναξιές
Χρόνια που δεν έμοιαζαν ποτέ μ ‘εμάς
Δεν μ’ αγαπάς
Ήμουνα ένας κι εγώ απ’ τους πολλούς
Κυνηγούσα τους χαμένους θησαυρούς
Και χανόμουνα σε θάλασσες σιωπής
Πώς να με βρεις …

Στα σκοτάδια δεν αντέχει η ματιά
Να ξοδεύει έτσι άσκοπα το δρόμο
Τα σημάδια που αφήνει η φωτιά
Μένουν πάντα ανεξίτηλα στο χρόνο

Πόσο όμορφα χτυπούσε η καρδιά
Και σταμάταγε ο χρόνος ξαφνικά
όταν άνοιγε η πόρτα κι η ζωή
ήσουν εσύ
τώρα ακούω μόνο βήματα δειλά
κι έχουν μείνει στο συρτάρι τα κλειδιά
κι όλο λέω ότι πάλι θα φανείς
πριν ξεχαστείς..

www.facebook.com/eliaspolitis


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 9
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Οι Εποχές
      Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Τα σύνορα του μυαλού αλλάζουν κάθε τόσο πατρίδες , διάλεξε μια και ζήσε, είναι η δική σου γη...
 
Ηλίας Πολίτης
26-10-2014 @ 01:26
http://www.youtube.com/watch?v=U2KMj2sALWU
heardline
26-10-2014 @ 01:38
Ωραίο τραγούδι!!!!!!!!!!!
Tessi
26-10-2014 @ 02:07
Υπεροχο!!!
Μ.Ελμύρας
26-10-2014 @ 07:01
Εξαιρετικό τραγούδι!
Καλημέρα.
Νικηφόρος Ουρανός 38
26-10-2014 @ 07:29
Τρυφερό και πανέμορφο!
Καλημέρα, Ηλία!
konmark
26-10-2014 @ 10:44
Ήμουνα ένας κι εγώ απ’ τους πολλούς
Κυνηγούσα τους χαμένους θησαυρούς
Και χανόμουνα σε θάλασσες σιωπής
Πώς να με βρεις …
δυνατόοοοοοοοοοοοοοοοο !!!!!!!!!!!!
::up.::
πανσελινος
26-10-2014 @ 18:15
Όμορφο !

Στα σκοτάδια δεν αντέχει η ματιά
Να ξοδεύει έτσι άσκοπα το δρόμο
Τα σημάδια που αφήνει η φωτιά
Μένουν πάντα ανεξίτηλα στο χρόνο ::yes.::
M.is
26-10-2014 @ 20:59
Πραγματικά είναι πολύ όμορφο τραγούδι...
Ο στίχος: "και χανόμουνα σε θάλασσες σιωπής...πώς να με βρεις" ,κατά τη γνώμη μου,
αγγίζει για την τρυφερότητα που εκφράζεται η δικαιολογία...
**Ηώς**
26-10-2014 @ 23:15
πολύ όμορφο Ηλία!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο