| |
Σου έστειλαν τα χαράματα τον δούρειο τον ίππο
να φτιάνει όλα τα σήματα και της καρδιάς το χτύπο
τον τύλιξαν με σελοφάν του φόρεσαν φιογκάκια
την προσοχή σου τράβηξαν τα κόκκινα κουμπάκια
πασπάλισαν χρυσόσκονη να ορέγεται το μάτι
ξεσκόνιζαν και ξέπλεναν όποιο κυλούσε δάκρυ
Σε θάμπωσε η λάμψη του η ψεύτικη ομορφάδα
η καταιγίδα ερχότανε λιαζόσουν στη λιακάδα
νόμιζες έκρυβε φλουριά διαμάντια και ρουμπίνια
σαν άπλωσες το χέρι σου σε τύλιξε η φθήνια
Ελεύθερα αλώνιζαν στου νου την ενδοχώρα
ανήμπορος να αντισταθείς πνιγμένος μες τα δώρα
Αμέλησες το πότισμα τον κάμπο και τον λίβα
στα δέντρα σάπιζε ο καρπός μαράγκιαζε η σταφίδα
γκρέμισες και το καπηλειό στην κεντρική πλατεία
σου χάλαγε τα σχέδια να φτιάξεις πολιτεία
Σε στόλιζαν σαν βασιλιά σου φόρεσαν και στέμμα
θελήματα που ήρθε η στιγμή να πληρωθούν με αίμα
Σου έστειλαν τα χαράματα τον δούρειο τον ίππο
να φτιάνει όλα τα σήματα και της καρδιάς το χτύπο
μην απορείς ποιοι είναι οχτροί που θα γυρέψεις μπέσα
τα κάστρα πάντα πέφτουνε από ανθρώπους μέσα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
