| |
Εσενα που κοιταζω κει ψηλα,
που'χεις το χρωμα το χλωμο που εχει η καρδια μου,
οταν θα κανεις ταξιδακι χαμηλα,
λιγες στιγμες πιο μακρυα απ'τη γειτονια μου,
θα δης κρυμμενο ενα σπιτι στα στενα,
γοητευμενο απ'τα φωτα της ημερας,
μα πριν αυτη σε διωξει για τα σκοτεινα,
γινε για λιγο θυρωρος της καλημερας.
Θα δης μια πορτα μ'ενα τριξιμο ν'ανοιγει,
θα δης το βημα της με ηχο να τυλιγει,
καθε γωνια να την γεμιζει η χαρα της,
και καθε φως να υποκλινεται σκια της.
Οταν αληθεια θα τη δης θα τη γνωρισεις,
πλησιασε την βρες το τροπο να μιλησεις,
μεταμορφωσου σε γραμμη εφημεριδας,
η γινε ειδηση στο ραδιο ελπιδας.
Ομως θελω να μεταφερεις καποιες λεξεις,
αν θελεις ηρεμο παντα εδω να μ'εχεις,
να της φωναξεις και αν χρειαστεις να τρεξεις,
καλη σου μερα αγγελε μου να προσεχεις.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
