| |
| | Ο επικήδειος μιας πόρνης … |  | | | Αυτός ο έμμετρος επικήδειος, αποτελεί τον ελάχιστο φόρο τιμής στην εφήμερη συντροφιά του ναύτη, στο άντρο των νυμφών, στα λιμάνια. Στις σύγχρονες σειρήνες. | | |
Την αρετή σου ψάχνεις μα προδίδεσαι
στης πρέζας την χαρμάνα βουτηγμένη,
με δουλοπρέπεια να σέρνεσαι χαμένη
στους φαύλους εραστές σαν παραδίνεσαι.
Μιά κιβωτός που διάλεξε να μπει το Φως
από τις γρίλλιες σκονισμένου παραθύρου,
έτσι γεννήθηκες ... στην μήτρα του απείρου
του αληθινού και του ωραίου ουραγός.
Σε φθόνησε ο ευνούχος που σε βάφτισε
σταλαγματιές από λουλά μεταλαβαίνεις,
κάνοντας έργα , διχως να ... καταλαβαίνεις
το γάλα σου η ειμαρμένη λάκτισε.
Κάποιοι απόκληροι , της σκέψης εκδορείς
σε παραδώσανε στον δήμιο σφαχτάρι,
ξέπνοη `πόμενες ... σαν ήρωα κουφάρι
κατάματα το πεπρωμένο να θωρρείς.
Λαθραία πάντα ... κλοπιμαία η χαρά
παλεύεις άνισα με κείνη την κατάρα,
ο κλήρος σου `λαχε νάσαι κόρη σε φάρα
που σκύλα γέννησε με αετού φτερά
Στην ιστορία μιά τυχαία αυλακιά
αλέτρι όργωνε την άσωτη ζωή σου,
διαμελήζοντας την παιδική ψυχή σου
τις αμαρτίες σου ονόμασες προικιά.
Κοινή σε φώναζαν νεκροί και ζωντανοί
κι ας ζούσε μέσα στην καρδιά η παρθενιά σου,
είχαν το χρώμα της ερήμου τα μαλλιά σου
κι ήταν το γέλιο σου εικόνα αυγινή.
Το πέταγμά σου , μαύρη πτήση στο κενό
φυματική σε σκοτεινό ιερατείο,
ήταν τα χρόνια σου μονάχα εικοσιδύο
γυμνό κι αστόλιστο το μπούστο το φτενό.
Σε στοιχειωμένες , δίχως χρώμα οροφές
πόλεμο έδινες ... νικώντας την σκιά σου,
φίδια τυλίγονταν στο σώμα τα μαλλιά σου
ωχρές παρέρχονταν οι φαύλες εποχές.
Στου ξεπεσμού σου την αφόρητη ντροπή
σα βδέλλα `ρχότανε κρυφά να φαρμακώσει,
να κερματίσει και να αποδυναμώσει
κάθε αντίσταση … της κόκας το φιλί.
Στριφτά τσιγάρα με καπνά μαροκινά
παρακαλάς γιά ένα άγγιγμα της μάνας,
θανάτου άρωμα, οσμή μαριχουάνας
μόλις βραδυάζει το ταξίδι ξεκινά.
Στων πεπραγμένων την ορμή αιμορραγείς
χαρακωμένες στο κορμί σου οι ημέρες,
συντρίμια σκόρπια στης απόλαυσης τις ξέρες
των χίλιων φεγγαριών το φως αναπολείς.
Στου όμπιου την κολασμένη έκσταση
σκυφτή βυζαίνεις ασιάτικο αφιόνι,
το κύτταρό σου με αναίδεια αλώνει
δίνοντας στην κενή ζωή σου έμφαση.
Με της ελπίδας το καντήλι σου σβηστό
νύφη του δαίμονα στην κόλαση ταγμένη,
χαοτική ... με ηθική καθημαγμένη
σ` ένα πορνείο περιμένεις τον Χριστό.
Πάνω σε λαμπερές και καφετιές γραμμές
διαδρομές χαοτικές ο νους υφαίνει,
ο διχασμός το ρυπαρό σου χθες ξεπλένει
στις κοκαΐνης τις λευκές οροσειρές.
Τ` ανήλιαγό σου ... ποθητό, στητό κορμί
δεν είχε ανάγκη από μύρο και φτιασίδια,
τώρα στα έσχατα και στα αποκαΐδια
γροθιά χτυπάει στο μαχαίρι με ορμή.
Γυμνή ασκήτεψες δεκαετίες τρεις
σε βάθρο άλυκο σου στήσαν ανδρειάντα,
με τέλι σ` έδεσαν και τρίχινο ιμάντα
γενειές σε πόθησαν ... αισίως δεκατρείς.
Σε μύριες κούρνιασες φευγάτες αγγαλιές
σπέρματα χύθηκαν καυτά στα σωθικά σου,
μα κείνο που `κρυβες βαθειά μες την καρδιά σου
ήτανε μύρο από χίλιες πασχαλιές.
Ζητιάνα ... αόματη , προσεύχεσαι γυμνή
σε ατραπούς παραπατάς ερινυώδεις,
φίλοι σου ήταν ο Ιησούς και ο Ηρώδης
με θαυμασμό και δέος ... το χαός σε εξυμνεί.
Στα βορινά παράλια της Αφρικής …
τρέχεις γυμνόστηθη στις όχθες του Βοσπόρου,
στης παπαρούνας … στο ταξίδεμα του σπόρου
εκστασιάζεσαι ... το Φως πολιορκείς.
Θυμάμαι ήτανε του Πάσχα Κυριακή
σακάτης ήλιος, ρούχα γιορτινά φορούσε,
όσο κι αν σπάραζε η ψυχή κι αν προσπαθούσε
βαραθρονότανε `κείνη η ιαχή.
Περιπλανόμενος σε μαύρη καταχνιά
κάπου στο Κάϊρο ... θε νάτανε Φλεβάρης,
μούπες δειλά ... ο θεριστής κι ο αλωνάρης
να μέβρουν θέλω σε αγγέλων γειτονιά.
Στα μέρη του Ισλάμ κάθε που βρίσκομαι
κάτι στα μέσα μου λειώνει τα σωθικά μου,
σκίζει τη σάρκα μου ... πατάει τα ιερά μου
στης ιστορίας την κλεψύδρα αναλίσκομαι .
Του πόθου ιέρια ... του έρωτα θεά
βρέθηκα μέσα σου μιά νύχτα του Χειμώνα,
με κείνη την κρυφή του νου κρυψώνα
με τρόπο μυστικό επικοινώνησα .
Στην κολυμπήθρα σου ήρθα να βαφτιστώ
ένας αιώνιος δεσμώτης του μοιραίου,
υιός χωλός ... προσκηνητής του Ναζωραίου
στο αναπόφευκτο γυμνός να βυθιστώ.
Χωρίς να θέλω έκανα μιά προσευχή
δεν ξέρω αν θάπρεπε να σπάσω την σφραγίδα,
μα λέω ότι σε κυκλώνα καταιγίδα
στον κόρφο σου έκλαψα ... σαν μάνα κι αδελφή.
Κι όλοι θα πούνε σαν σιγίσει ο αχός
λόγους πικρόχωλους ... το ρέκβιεμ μιας πόρνης,
κι όταν εισπράξει τους δασμούς του ο τελώνης
θα καταπιεί το όραμα ... μαύρος καπνός.
Μιά γκρίζα νύχτα ... ξεδοντιάρα ... σκοτεινή
σαν φάρος έλαμψε αραβικό χατζάρι,
κι ήρθε στο άτι του το μαύρο να σε πάρει
παρθένος πρίγκηπας ... εσένα τη φτηνή.
Αντικαθρέφτισμα ατόφιου ασημιού
η πούλια σ` έκλαψε και ο αποσπερίτης,
θυσία ζώσα στον βωμό της Αφροδίτης
σαν η μορφή σου πήρε όψη αγριμιού.
Μόνη και άκλαφτη στο φως αναχωρείς
και χαυνωμένη τον Αχέροντα διαβαίνεις,
στην όχθη αντίπερα σε δράκο ανεβαίνεις
αφού δεν βρίσκεται να σε υποδεχθεί κανείς.
= = =
Κάϊρο, ταξιδεύοντας για το MV ELVER
Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2010 - 2100 LT
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 23
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
| | kourelis.efstratios@gmail.com | | | |
|
ΚΟΥΡΕΛΗΣ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ
17-11-2014 @ 00:09 | Αυτός ο έμμετρος επικήδειος, αποτελεί τον ελάχιστο φόρο τιμής στην εφήμερη συντροφιά του ναύτη, στο άντρο των νυμφών, στα λιμάνια. Στις σύγχρονες σειρήνες.
Σε εκείνη την γυναίκα που γίνεται αδελφή, μανα κι αδελφή μας, κάποιες φορές κατά περίσταση, μετά τις μακρισμένες μας ρότες.
Γνώρισα πολλές «δηλωμένες» που εργάζονταν στα σπίτια με τα κόκκινα φανάρια που είχανε να επιδείξουν πολύ περισσότερη μπέσα και αξιοπρέπεια από πολλές τάχαμου «καθως πρέπει κυρίες περι-οπής» της υψηλής κοινωνίας ...
= = =
Στην αστροστόλιστη του τροπικού βραδιά
'οπου μπροστά σου η σελήνη ωχρειούσε,
μου `πες αλλόκοτα λόγια που φυλακτά
η ακόλαστη ψυχή μου θα κρατούσε ...
Πως το κορμί, μια φυλακή προσωρινή
ένα κιβούρι που ο χρόνος θα ξεχάσει,
και νάχω έλεες θύμηση παντοτινή
πως "στο πε η Jezabel" ... η ώρα μου σαν φτάσει.
Σε λίγο σαλπάρω ...
Θα μου λείψετε !!!
Σας ευχαριστώ πολύ που συμπλέουμε !!! ...
HASTA LA VISTA !!! … ::382.:: ...
. | | ΒΥΡΩΝ
17-11-2014 @ 00:10 | Σε φθόνησε ο ευνούχος που σε βάφτισε
σταλαγματιές από λουλά μεταλαβαίνεις,
κάνοντας έργα , διχως να ... καταλαβαίνεις
το γάλα σου η ειμαρμένη λάκτισε.
::rock.:: ::theos.:: ::rock.::
ΕΞΑΙΡΙΚΟ ΟΛΟ (εννοείται..) | | Γιάννης Ποταμιάνος
17-11-2014 @ 00:24 | Μιά κιβωτός που διάλεξε να μπει το Φως
από τις γρίλλιες σκονισμένου παραθύρου,
έτσι γεννήθηκες ... στην μήτρα του απείρου
του αληθινού και του ωραίου ουραγός.
Θαυμάσιο!
::yes.:: ::yes.:: | | ΛΥΔΙΑ_Θ
17-11-2014 @ 00:30 | Καταπληκτικό Καπετάνιε !!!!!!!!!!!!! ::theos.::
Ηρεμες θάλασσες....κι εσύ θα μας λείψεις !!!!! ::love.:: | | ΑΝΤΗΣ
17-11-2014 @ 08:01 | καταπληχτικο | | alex-nonis
17-11-2014 @ 08:11 | Εξαιρετικο μπράβο σας !!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Μ.Ελμύρας
17-11-2014 @ 08:27 |
Απίστευτη ομορφιά! Καλό ταξείδι και ούριους ανέμους! | | oneiropola
17-11-2014 @ 09:03 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
καλά ταξειδια !!! | | Sofitsa
17-11-2014 @ 10:48 | Αδυνατώ να σχολιάσω... | | kostas maris
17-11-2014 @ 12:38 | Καββαδιακό σύμπλεγμα - εξ ου κι ο κάπτεν, λέξεις, φράσεις, εικόνες, μαχαιριές , ένα ανατριχιαστικό ταξίδι σε άγνωστα μέρη, καλά ταξίδια Ευστράτιε στις θάλασσες του κόσμου... | | santana
17-11-2014 @ 13:00 | ΕΕυστρατιε εγραψες με πολυ νοημα...... ::theos.:: ::rock.:: ::rock.:: | | heardline
17-11-2014 @ 13:37 | Ο νοήμων Ευστράτιος......και ας μη παράκτιος, χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Όσο και να αντιγράψεις, εκείνο, το μεγάλο ποιητή μας, δεν ημπορείς, αδυνατείς να πιάξεις. Μπορεί να σε στενοχωρεί αυτό, αλλ' όμως είν' αλήθεια και δεν μπορώ να μη το πω, διαβάζουμε μια απ' τα ίδια, χαχαχαχαχαχαχαχα | | kostas maris
17-11-2014 @ 14:58 | λέγοντας Καββαδιακό σύμπλεγμα, δεν εννοώ σε καμία περίπτωση οποιασδήποτε φύσεως αντιγραφή, είναι σαν τις σπασμένες καταλήξεις του άκη πάνου, με ένα λαικό τραγούδι όπου θα γράψω αύριο για να ξεφύγω απ' τα μακρόσυρτα , έτσι για αλλαγή, δεν σημαίνει ότι θα 'ναι αντιγραφή του άκη πάνου, ο φίλος Ευστράτιος σαν καπετάνιος που είναι, θάλασσες οργώνει, ταξίδια κάνει, φυσικό είναι να κουβαλάει την αρμύρα και την πνοή της θάλασσας και αυτό φαίνεται στη γραφή του, έχει να κάνει με το στυλ , σαν ένα ρεμπέτικο - μαστούρικο σε στυλ τσιτσάνη ή μάρκου βαμβακάρη, τι όποιος γράφει τέτοιο στυλ σημαίνει ότι αντιγράφει τον τσιτσάνη ή τον βαμβακάρη, έκαστος εμπνέεται από διάφορα πράγματα, συνήθως αυτά που του είναι πιο οικία, πιο γνώριμα, όφειλα να απαντήσω απλά και μόνο γιατί στο προηγούμενο σχόλιο εγώ αναφέρθηκα στον καββαδία και η απάντηση σου χερντλαίν δεν τον αναφέρει πουθενά , άρα καταπιάστηκες απ' το δικό μου σχόλιο κι έτσι έπρεπε να ξεκαθαρίσω τι ακριβώς ενοούσα εγώ , εσύ φυσικά και ο καθένας μπορεί να πιστευέι, να πρεσβεύει και να έχει τη δική του άποψη, απάντησα μόνο και μόνο επειδή είχα προαναφερθεί εγώ στον καββαδία, διαφορετικά δεν θα απαντούσα, δεν θα μου έπεφτε λόγος, ξεκαθαρίζω προς όποια αποφυγή παρεξηγήσεως ... | | pennastregata
17-11-2014 @ 15:51 | Κωστή, δεν παρεξηγείται ο Κουρελής τα καλοπροαίρετα σχόλια...
Κουρελή, θα τα λέμε στα ταξίδια σου, να είσαι σίγουρος! Κατευόδιο... ::hug.:: ::kiss.:: ::hug.:: | | πανσελινος
17-11-2014 @ 20:18 | Χωρίς να θέλω έκανα μιά προσευχή
δεν ξέρω αν θάπρεπε να σπάσω την σφραγίδα,
μα λέω ότι σε κυκλώνα καταιγίδα
στον κόρφο σου έκλαψα ... σαν μάνα κι αδελφή.
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Λόγια ψυχής ... | | ... άρα υπάρχω
17-11-2014 @ 20:47 | Όταν ο Λόγος είναι βιωματικός
και η σκέψη σου θυλάζει ελευθερία
γίνοντ' οι στίχοι ποταμός ιαματικός
για σώμα... νου... και κάθε "αμαρτία".
| | alfanet
18-11-2014 @ 09:36 | μπραβο καταπληκτικο το ποιημα σου και παλι μπραβο | | iokasth
19-11-2014 @ 13:16 | Ειναι αδύνατον ενας ναυτικος οταν γραφει ποιηματα να μην αναφέρεται στην Θάλασσα, και οχι μόνο να αναφέρεται, αλλά να γράφει γι αυτήν. Τα ποιηματα τους εχουν μια θαλασσινή ροή. Μην..παρομοιάζουμε λοιπόν δεν ειναι σωσό. ΜΠΡΆΒΟ που εγραψες αυτό το Θαυμάσιο ποίημα, ειναι καταπληκτικό. !!! Γαλήνιες θαλασσες Καπετανιε μου,, Εκει θα εμπνευστείς και θα γραφεις τις ωρες της χαλαρώσεις ..
ΝεφΕλλη. | | **Ηώς**
19-11-2014 @ 15:04 | ::theos.:: 30 στροφές....απίθανος!!!!!!!!!!!! | | adespotoi
19-11-2014 @ 20:59 | είπες τα αυτονόητα καπετά Γιάννη πανέμορφα. ::theos.:: ::angel.:: ::sad.:: | | Κοιτάζω μ(προ)στά.
09-12-2014 @ 00:39 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | kalosorisma
23-01-2015 @ 23:28 | Φίλε Στράτο, δε ξέρω αν θα ήταν ιεροσυλία να σε συγκρίνω με το Νίκο Καββαδία.
Όπως και να ' χει οι περισσότερες δημιουργίες σου έχουν γεύση από θάλασσα κι αλμύρα ..
Δεν έχω λόγια να περιγράψω το ταλέντο σου. ::778.:: | | Φυτας Χρηστος
15-02-2015 @ 12:42 | ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ!!!!!!!!!!!!
ΕΙΣΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΨΥΧΗ, ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
