| |
[font=Bookman Old Style] [color=black] [align=left]
Του Τσαρλς Μπουκόβσκι (1920 – 1994)
[Σε ελεύθερη μετάφραση]
[I]Ελευθερία[/I]
Εκείνος έπινε κρασί όλο το βράδυ της
28ης, και συνέχιζε να τη σκέφτεται:
τον τρόπο που περπατούσε και μιλούσε και αγαπούσε
τον τρόπο που του έλεγε πράγματα που έμοιαζαν αληθινά
αλλά δεν ήταν, και ήξερε το χρώμα από κάθε
της φουστάνι
και παπούτσι – ήξερε το περίγραμμα από
κάθε φτέρνα
τόσο καλά όσο το πόδι που σχηματιζόταν από αυτό.
Και εκείνη ήταν έξω ξανά και όταν εκείνος επέστρεψε σπίτι, και
εκείνη θα ερχόταν πίσω με εκείνη την δυσωδία ξανά,
κι έτσι έκανε
γύρισε στις 3 τα ξημερώματα
βρωμερή σαν χοίρου κοπριά
και
εκείνος έβγαλε ένα μαχαίρι του χασάπη
και εκείνη ούρλιαξε
βασταζόμενη από τον τοίχο του σπιτιού
ακόμη όμορφη κατά κάποιον τρόπο
παρά τις ερωτικές αναθυμιάσεις
και εκείνος τελείωσε το ποτήρι του με το κρασί.
Εκείνο το κίτρινο φόρεμα
το αγαπημένο του
και εκείνη ούρλιαξε ξανά.
Και πήρε το μαχαίρι
και έλυσε τη ζώνη του
και έσκισε τα ρούχα μπροστά της
και έκοψε τα γεννητικά του όργανα.
Και τα κουβάλησε με τα χέρια του
σαν βερίκοκα
και τα ξέπλυνε
στη λεκάνη της τουαλέτας
κι εκείνη συνέχισε να ουρλιάζει
όσο το δωμάτιο γινόταν κόκκινο.
Ω, ΘΕΕ ΜΟΥ!
ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ;
Κι έκατσε εκείνος εκεί κρατώντας 3 πετσέτες
ανάμεσα στα πόδια του
χωρίς να νοιάζεται πλέον αν εκείνη έφυγε ή
παρέμεινε
φορώντας κίτρινο ή πράσινο ή
οτιδήποτε άλλο.
Και με το ένα χέρι κρατούσε και με το ένα χέρι
υψωμένο έχυνε
κι άλλο κρασί.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
