| |
ΤΟ ΜΥΡΜΙΓΚΙ
Εγώ δεν ήμουν αετός, μα ούτε και λιοντάρι,
Ένα μυρμίγκι ήμουνα...μα ένοιωθα καμάρι,
Γιατ΄ήμουνα εργατικός, τίμιος πάντα και σωστός,
Δεν πείραζα κανέναν, μίλούσα στον καθένα,
Ήθελα όμως λεύτερος, νά μαι ν΄αποφασίζω
Για κάθε βήμα μου εγώ, κι΄ήξερα πόσο αξίζω,
Το χέρι μου το άπλωνα, πάντα να βοηθήσω,
Και μιά αγκαλιά είχ΄ανοικτή για να παρηγορήσω,
Μιά μέρα όμως πάτησαν, λάβωσαν το μυρμίγκι,
Κι αυτό μεταμορφώθηκε....γύρευε τώρα νίκη,
Έβγαλε νύχια και φτερά, ψηλά για να πετάξει,
Κι΄αυτούς που τον λαβώσανε, μιά μέρα να αρπάξει,
Που τόλμησε και χάλασε, την ήσυχη ζωή του,
Κι΄άλλαξε τις ιδέες του, μάτωσε την ψυχή του,
Έγινε ένας αετός, εν΄άγριο λιοντάρι,
Κι από μυρμίγκι αδύναμο, νοιώθει πιά παλληκάρι,
Όποιος τολμήσει άλλη φορά, νάρθει να τον πειράξει,
Με τα γαμψά τα νύχια του, τότε θα τον ρημάξει.
ΑΝΘΙΜΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
