| |
| | Μια ζωή γεμάτη θάνατο |  | | |
Δυσκολευόταν να ανοίξει τα μάτια του. Ένιωθε τα βλέφαρά του βαριά. Ξύπνησε μετά από πολύ καιρό. Έμοιαζε να έζησε ολάκερη ζωή στον ύπνο του. Να σπατάλησε όλο του τον χρόνο, κοιμώμενος. Προσπάθησε μετά βίας να σταθεί στα πόδια του. Άνοιξε το παντζούρι, μα ήταν σκοτάδι. Αγνοούσε τί μέρα είχαμε, τί έτος. Σαν να γεννήθηκε μόλις, μεγάλος. Κοίταξε τον εαυτό του στον καθρέφτη. Ήταν γερασμένο το πρόσωπό του, γεμάτο ρυτίδες, ταλαιπωρία και βάσανα. Αστραπιαία κοίταξε τα χέρια του. Γύρισε τις παλάμες προς το πρόσωπό του. Τα χέρια του ήταν πια γερασμένα και αδύνατα. Σκέφτηκε πως ξάπλωσε απλά να κοιμηθεί, μόνο αυτό έκανε, τίποτα το παράξενο και αλλόκοτο. Και ξύπνησε ποιός ξέρει πόσο καιρό μετά, σπαταλώντας τη ζωή του έτσι. Άδικα. Που είχε πάει άραγε η οικογένειά του; Τί είχε απογίνει; Να έλειπαν προσωρινά από το σπίτι ή είχε περάσει τόσος καιρός που είχαν πια χαθεί και αυτοί; Ένιωσε τύψεις. Που δεν πρόλαβε να τους δει, να τους χορτάσει, να τους χαιρετήσει. Διέκρινε στην κουζίνα με την άκρη του ματιού του, ένα μπουκάλι γάλα ανοιχτό. Σίγουρα το άφησε εκεί, πριν πέσει για ύπνο. Το γάλα είχε χαλάσει, μύριζε απαίσια. Το έχυσε όλο στον νεροχύτη. Προσπάθησε να θυμηθεί τί είχε δει στον ύπνο του. Μα η μνήμη του, ήταν πια ασθενική, γερασμένη και έπαιζε τα δικά της παιχνίδια μέσα στο μυαλό του. Όλα έμοιαζαν θολά. Ήταν σίγουρος πως έζησε τη ζωή του ολόκληρη στο όνειρο, μα δεν θυμάται τίποτα πια. Μια ζωή που χάθηκε έτσι. Το όνειρό του, έγινε πια ο εφιάλτης του. Χαράμισε τη ζωή του, ονειρευόμενος. Έζησε τη ζωή του στη φαντασία του, χάνοντας την πραγματική του ζωή. Μα πια, ήταν πολύ αργά. Ξύπνησε γέρος, ανήμπορος, χωρίς να έχει κορέσει μέσα του το αίσθημα της δίψας για ζωή. Θα πεθάνει σύντομα. Χωρίς να έζησε τίποτα. Χωρίς να πεθάνει για τίποτα. Κενός από μνήμες, χαρές και λύπες. Κενός από ζωή. Γεμάτος θάνατο. [/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
smaragdenia
21-11-2014 @ 11:19 | ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΣΧΗΜΟ ΝΑ ΖΕΙΣ , ΜΑ ΝΑ ΜΗΝ ΖΕΙΣ
::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | heardline
21-11-2014 @ 12:44 | Εσύ θα πας αδιάβαστος ως φαίνεται. Δε σε διάβασα. Αν το ήθελα, θα πήγαινα στην αντίστοιχη σελίδα, για άλλα πράγματα. Όμως, τυχαία, τυχαία επιλογή δηλαδή, από περιέργεια, είδα το γρπτό σου και σε σχολίασα σχετικώς................... ::wink.::
::naugh.:: ::naugh.:: | | Αγνή
21-11-2014 @ 23:46 | προσωπικά με συγκίνησε αφάνταστα το γραπτό σου......
| | Μπούρμπουρ Λίθρας
22-11-2014 @ 07:06 | Ίσως η ζωή να είναι μόνο αυτό… ένας φόβος και ένα όνειρο.
joseph conrad
η μόνη του πραγματική μετάνοια θα ήταν που δεν ονειρεύτηκε λίγο ακόμα | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
