Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Μοναχικοί άνθρωποι
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130516 Τραγούδια, 269402 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Μοναχικοί άνθρωποι
 Γράφτηκε στις 23.11.2014
 
Είναι πολλοί που ζούνε μόνοι
μέσα στου κόσμου την πλημμύρα,
μπρος στης τιβί τους την οθόνη,
με κλειδαμπαρωμένη θύρα.

Κανένας να τους δει δεν τρέχει,
μήτε τους σκέφτεται κανένας,
έξω φυσά, χιονίζει, βρέχει
και κλείνουν τα ρολά, ένας-ένας.

Μοιάζουν να περιμένουν κάτι
κι ελπίζουν αόριστα, ως συνήθως,
γερμένοι στο μονό κρεβάτι,
με το τηλέφωνο στο στήθος.

Περνάνε μέρες, μήνες, χρόνια,
γερνούν· το βλέπουνε στο τζάμι,
κάνουν προσπάθεια μαραθώνια,
καθείς το χρόνο να προκάμει.

Μα, μόνο τ’ όνειρο τούς μένει
και ξεγελιούνται με τη σκέψη
πως, θα ’ρθει κάποτε μια Ελένη,
κάποιος Αντώνης θα επιστρέψει.

Π.Θ.Τουμάσης


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 10
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Κάθε βράδυ σ' ονειρεύομαι, μέσα στο σκοτάδι σε παντρεύομαι.
 
mari-go
23-11-2014 @ 15:05
Θλιμμένες αλήθειες.... ωραία αποτυπωμένες...

https://www.youtube.com/watch?v=4DuYkqDA9ZY
ptoumassis
23-11-2014 @ 15:10
Σ' ευχαριστώ Mari-go (μάλλον Μαριγώ;) για το βιντεάκι που μού στέλνεις. Με συγκινεί που το ποίημά μου σού θύμισε αυτό το υπέροχο ποίημα του Γιάννη Καλαμίτση, του φίλου μου, που σήμερα το πρωί τον θυμήθηκα ξανά και λείπει τόσο πολύ, γενικά από την Ελλάδα, ειδικά σήμερα....
ΒΥΡΩΝ
23-11-2014 @ 15:11
ΩΡΑΙΟ.....
.................

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
mari-go
23-11-2014 @ 15:16
Είναι ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια ...
με αγγίζει η θλίψη του και οι αλήθειες του...
Διαβάζοντας Παναγιώτη τους στίχους σου σιγοτραγουδούσα το ρυθμό του... με ταξίδεψες αμέσως εκεί.....
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

Καλό σου απόγευμα....
Μαυρομαντηλού
23-11-2014 @ 16:10
ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΑΣ ΤΟ ΞΕΡΟ ΦΤΑΙΕΙ ΠΟΥ ΜΕΝΟΥΜΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΑΝΑ ΠΑΣΑ ΣΤΙΓΜΗ!!!!!!!!!!!!
::wink.:: ::wink.:: ::wink.::
Μαυρομαντηλού
23-11-2014 @ 16:11
ΔΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΕΛΕΝΕΣ ΚΑΙ ΑΝΤΩΝΗΔΕΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ptoumassis
23-11-2014 @ 16:33
Καλό, Μαυρομαντηλού μου!!!! Χα, χα, χα!... Επίσης, ευχαριστώ Mari-go, ευχαριστώ Βύρωνα και όλες και όλους που με τιμάτε με τα σχόλιά σας.
Γιάννης Ποταμιάνος
23-11-2014 @ 16:42
Η απομόνωση, η μοναξιά, η αλλοτρίωση και η προσμονή
κάποιου αγαπημένου προσώπου που θα τους
δώσει αγάπη και φροντίδα, πολύ όμορφα δοσμένα !!!
Καλό απόγευμα Παναγιώτη!
::yes.:: ::yes.::
heardline
23-11-2014 @ 17:55
Καλό.....
Nemo
25-11-2014 @ 04:51
Πολύ Καλό! ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο