| |
Όταν πονάει η ψυχή κρύβει τα λόγια
δεν μαρτυρά τις άδειες λέξεις η καρδιά
σαν κρεμασμένα σε καρφιά είναι ρολόγια
όλα τα λόγια σου που μου πες σιγανά...
Εγώ τις νύχτες τις περνώ πάντα φευγάτες
κι όταν ξυπνάω το πρωί πίνω καφέ
όσα μου είπαν μυστικά και αυταπάτες
τα ‘χω ξεχάσει αραχτός στον καναπέ...
Μένουν στις άκρες του μυαλού μου αναμνήσεις
σαν την σκουριά που διαβρώνει η βροχή
όλες οι άχρωμες κι ωραίες συγκινήσεις
μου τελειώνουν πριν χαράξει η αυγή...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
