| |
| | Η θάλασσα |  | | |
Με συννεφιά στολίζεται η μέρα,
κάθε Δευτέρα, στη δικιά μας γειτονιά.
Ένα τραγούδι παίζει στον αέρα,
και ένα Σεμπέκ, ανοίγει πλώρη στον βοριά.
Με συννεφιά, βαριά σαν του χειμώνα,
μένουνε μόνα, τα πανιά μας τα ανοιχτά.
Μου λες πως μείνανε, ξαρματωμένα τώρα,
όλα τα αστέρια, που χες ζώσει στην στεριά.
REFREN
---------------------------------------------------------------------------
Και η θάλασσα. Να μένει εκεί.
Σκοταδιασμένη, με του ανέμου την οργή.
Να φουρτουνιάζει, στην αντιμονή των πλοίων,
και να κρατάει. την πορεία σταθερή.
---------------------------------------------------------------------------
Με συννεφιά, που σβήνει την αλμύρα,
δεν έχουν μοίρα, τα καράβια μας τα υγρά.
Μες στο επίστεγο σου περιμένεις,
τον κάβο, να σου δέσει την καρδιά.
REFREN
---------------------------------------------------------------------------
Και η θάλασσα. Να μένει εκεί.
Σκοταδιασμένη, με του ανέμου την οργή.
Να φουρτουνιάζει, στην αντιμονή των πλοίων,
και να κρατάει, την πορεία σταθερή.
---------------------------------------------------------------------------
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Να αφιερώνεις το κάθε τι που γράφεις, σε κάποιον. Αλλιώς είναι κενές οι λέξεις | | | |
|
pennastregata
25-11-2014 @ 14:18 | Πολύ - πολύ καλό, θα γίνει εξαίρετο τραγούδι με την κατάλληλη μουσική... ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | ΒΥΡΩΝ
25-11-2014 @ 14:45 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
