| |
Σταύρωνα τα χέρια και περίμενα ευχή,μ'αυτή αργούσε
πέρναγ'η ζωή κι αντοχή μηδαμινή αιμοραγούσε,
γέρναγα κι η μάζα του κορμιού μου σαν αστείο μου φαινόταν,
έτσι βαρετά κι αρρωστημένα στην παγίδα που πιανόταν.
χρόνια μου χαμένα και παράθυρο δεν βρίσκω να σωθώ,
μ'ένα μου τραγούδι να πηδήξω μ'ένα σάλτο στο κενό,
μ'ένα μου τραγούδι τελευταίο να πετάξω
κι όλους τους φονιάδες της ψυχής μου να ξεγράψω.
Δάγκωνα τα χείλη και περίμενα απ'τους άλλους να μιλήσουν,
κάτι γλυκανάλατο να πουν , να με σκεφτούν, να με στηρίξουν,
χρόνια κρεμασμένα στο τσιγκέλι του χασάπη για βορά.
χρόνια μου χαμένα κολλημένα στο μηδέν , στο πουθενά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
