| |
Έντυνες την νύχτα με Πανσέληνους Κόκκινες ,
και στα χέρια σου κράταγες , τις χορδές ,
της δικής μας Αγάπης ...
Σε μια Κόλαση σταύρωνες
τους αναστεναγμούς της κρυφής αμαρτίας μας ,
και κοινωνούσες τους Πόθους μου σε Ναό Μυστικό ...
Εγώ σε ανάσταινα κάθε ξημέρωμα
σε καταγώγια λύτρωσης ,
μεθώντας σε , Νέκταρ ...
Αιώνες ολόκληρους ,γινόμασταν πάντα Αθάνατοι ,
και τα κορμιά μας πεθαίνωντας έβρισκαν ,
ξανά , μια νέα Ζωή ...
© Μαρία Π . Νάντh
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
