Δουλεύω από το πρωί
Από το πρωί ίσα με το βράδυ,
και το πορτοφόλι
Τρομαγμενη το κοιτώ.
Μόνο κέρματα, τα νεύρα μου με πιάνουν.
Ούτε για τυρόπιτα τα άτιμα δεν φτάνουν.
Ύπνος δώδεκα με έξι τo πρωί,
και τα όνειρα μου κόψανε την παρέα.
Μα δε πειράζει, δεν θρηνω.
Αν έχεις δίπλα σου ανθρώπους π'αγαπάς, η φτώχια είναι ωραία.
Να ευχηθώ έτσι να είναι. Δύσκολη κατάσταση...........και να ευχόμαστε εδώ να σταθεί το σχοινί της, στην θέση αυτή που αφήνει μια αναπνοή, ίσα που να μην πνιγούμε...
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
