| |
Ξεχασμένα συναισθήματα
Φόβοι και πόθοι
Γλυκές αναμνήσεις απο μιαν άλλη εποχή
Και λόγια, πνιγμένα λόγια
Λόγια που δε λεν να βγουν
Που τα καταπίνεις με ευκολία μαζί με κόμπους δακρύων
Και μετά αναρωτιέσαι ξαπλωμένος το γιατί
Τι φοβάσαι; Τι σε κρατάει;
Ειναι πιο δυνατό απο την επιθυμία;
Ειναι που μοιάζει μάταιο να ξαναπροσπαθήσεις;
Ειναι που φοβάσαι μη σπάσει η λεπτή κλωστή;
Ειναι που νοιάζεσαι για κείνη;
Ειναι που δεν ξερεις εσυ ο ίδιος καλά καλά τι νιώθεις;
Και μένεις ξαπλωμένος να γράφεις ποιήματα
Να ακούς τραγούδια
Να τη σκέφτεσαι και να παραμένεις άπραγος, βουβός
Και κλείνεις τα μάτια
Και κοιμάσαι
Και ξεχνάς περισσότερο
Αδύναμος, γυμνός μπροστά στο τίποτα
Να ατένιζες το μαύρο, το κενό
Ψάχνοντας κάτι
Γιατι εχεις την αίσθηση του αδύνατου, του πεπρωμένου
Λοιπόν;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
