| |
ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΠΟΙΟ ΠΕΡΑ
Όταν τελειώνουν οι φωνές αυτή αρχίζει ..τραγουδάει ….
Παίρνοντας απ΄τα΄απόσταγμα που λέγονται συμβάντα της ζωής
Αυτή ή ψυχή αρχίζει και μιλάει ….
Στην παράξενη των ποιητών την γλώσσα
Που δεν καταλαβαίνουν οι πολλοί ….
Ενώ τους λέει τόσα ……………………………….
Διάλογος της μοναξιάς στην θάλασσα ποιο πέρα …. ο ποιητής εδώ τον έχει ονομάσει ..
Μια ζωή σε δυο γραμμές αυτός θα την έφτιάσει . …….
Κι΄έτσι τους έδωσε φωνή ό ναυτικός ….. στα άψυχα εμίλησε …
Καιάρχισαν να τραγουδούν τ΄άψυχα για μια ζωή …
Έγιναν μουρμούρια του μυαλού την θλίψη του την πέρναν …
Εκεί , έκεί και μέσα του στο μπλέ στην βαρυχειμονιά, την ζεστασιά του φέρναν .
Κί ΄έτσι πολύ δεθήκανε δικό τους τον νομίζουν
Αφού μαζί στα γηρατειά σε ένα σκαμνί ακόμα του κρατάνε συντροφιά ακόμα αρμενίζουν .
Ακόμα κι όταν έβγαλε αυτός φτερά στους ώμους !
Εκείνα τον μουρμούριζαν …
Ήχους πού δέν τους καταλάβαιναν οί πολλοί ….
Τά άψυχα δεν μουρμουράν σε όλους .!
Αύτά τά μουρμουρίσματα φίλε αν θές να ξέρεις
υπάρχουν όταν υπάρχει πόνος ……..
όπως και εδώ στα γηρατειά μέσα στην γκρίζα θάλασσα
σαν απομείνεις μόνος .
AN ΘΕΣ ΤΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΤΗΝ ΜΟΝΑΞΙΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΚΟΙΤΑΞΕ ΕΝΑ ΓΕΡΟ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
