| |
Βγάζω το ρούχο, τ΄ακουμπώ απάνω στο κρεβάτι...
μα πώς να γδύσω το κορμί από΄να του κομμάτι.....
κόβω και κόβω, κι άλλη μια, κι όλο πομένει κάτι...
σε μια πληγή που ΄ν ανοιχτή και μοσχομυρωδάτη....
διαλέγω σκούρο κόκκινο σεντόνι για το στρώμα..
να κρύβω μέσ΄ τα χρώματα την πληγωμένη πλάτη...
αίμα και χώμα που πονά είναι το κάθε σώμα......
και τ΄όνομά σου τώρα πια θαλασσινό αλάτι.....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
