| |
Φεγγάρια στο κορμί σου
τα σημάδια
νύχτας αγεννητης
που το "όχι" δε δέχθηκε
να ακούσει
σημάδια από πληγές που
το φως δεν μπόρεσε να σβήσει
θυσιασες τα θέλω σου
για μια λαβωματια.
Κι εγώ που σε κοιτούσα σα
ροδο μαραμενο
που λαχταρουσε το φως
του ήλιου λίγο να πιει
για να μη μαραθεί
και στη στροφή τη μοίρα του
ν' αλλάξει
βρήκα μονοπάτι με αγκάθια
και μαχαίρια
να διαβω
μια στιγμή στην καρδιά σου
ήθελα
μια στιγμή μικρή μονάχα
να νιώθω τη φλέβα σου
να χτυπά για μένα
κι όσο κι αν πόνεσα
δεν μου την έδωσες.
Μα μια μέρα θα βγει από
τη θάλασσα ο ήλιος
κι εγώ θα μπορώ
με τα μάτια μου να τον ρουφήξω
και η αρμύρα δε θα μου καίει
πια τα χείλη
θα σαι για μένα τότε
μια φλεγομενη ανάμνηση
κι όμως δε θα πονω
γιατί οι αναμνήσεις πάντα
επιστρέφουν
στον κάτοχο τους .
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
