| |
[B]Πίσω από των παιδιών τις λέξεις των καιρών οι λυγμοί
πότε εδώ πότε εκεί σα ζητιάνοι γυρίζουν
αχ γλυκό μου φως ήρθες να πλαγιάσεις στην αγκαλιά της γης
κι εγώ στης γης την αγκαλιά πρώτη φορά αγάπησα.
Στων ανθρώπων τα ίσως, στων αγγέλων τα μη
συνταιριάξαν θεοί τους παράξενους μύθους.
Είδαν τον θάνατο δραπέτη και μικρή την ζωή
πλησιάσαμε εκεί στου εφιάλτη τα μέρη με ψυχρή λογική
αγκαλιάσαμε λύκους, το ψέμα ακούσαμε.
Αχ γλυκό μου φως σε δωμάτιο άδειο
κάποιοι θα ρωτήσουν κάποιοι θα απαντήσουν
όσα σου κρυφτήκαν θα φανερωθούν
κι όλα θα τα γράψει το λευκό τετράδιο.
Μα θυμήσου οι φτωχοί αγαπούν πιο πολύ
και θυμήσου αυτοί πιο συχνά γονατίζουν.
Τα παιδιά κι οι φτωχοί στην αιώνια ψυχή
ακουμπούν την φωνή τους κι ο θεός συμφωνεί
πλησιάσαμε εκεί τη φωνή των ανθρώπων
στην δική μας φωνή κάτι να νικηθεί.
Θεοδώρα Μονεμβασίτη
Δεκέμβριος 2014
[B]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
