| |
Μες στο σπίτι αραγμένος
γύρω άγνωστα γνωστά
το ταβάνι ένας ξένος
που στα μάτια με κοιτά
ένα κάδρο που φωνάζει
ότι ζούσες λίγο εδώ
έκλαψα μα δε πειράζει
ίσως να έφταιξα και εγώ
τόσες λέξεις ξεχασμένες
κρύφτηκαν σε μια γωνιά
και ρωτούσαν δακρυσμένες
η αγάπη αν πονά
τι είναι αλήθεια τι είναι ψέμα
αν χωρίζονται τα δυο
σαν τα όνειρα μιας παρθένας
που δεν το έζησε αυτό
σ' έναν τοίχο κρεμασμένα
κάποιας άνοιξης κλειδιά
μου θυμίζουν πως για σένα
ο έρωτας μου ζήτησε πολλά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
