| |
Το βελούδο της νύχτας
απλώνεται
χωρίς να αποκαλύπτει
τις πτυχές της φυλακής του.
Υπάρχει κάπου ένα αστέρι
που λούζει με το φως του
ένα κομμάτι γης
εκεί η ψυχή
νικάει τη φωτιά
και το μαχαίρι.
Με ορμή τα κύματα σκάνε
στα βράχια
την ύπαρξή τους σέβονται
κι ας είναι να πεθάνουν
δεν τους λυγίζει ο φόβος
κι εκείνο το κορίτσι
το μικρό
κοιτάζει με αθωότητα
στο βλέμμα
αυτή την πυρκαγιά
κι αυτό το χάος
δίχως ν' ακουμπά πάνω τους
κλεισμένο μέσα στη
χρυσή του γυάλα
τα φτερά της θέλει ν' ανοίξει
να πετάξει
όμως δεν τολμά
δε φτάνει ως εκεί η ψυχή της.
Κι όμως τόσο ποθεί να φύγει
μακριά
που στη μέθη της καρδιάς
το χρυσό γυαλί της σπάει
ματώνει κι όμως τρέχει
ακολουθεί το φως.
Νιώθει το πράσινο της γης
στα γυμνά της πόδια
στάλα τη στάλα να την καίει
και ο πάγος μέσα της
σιγολιώνει
για να φανεί το ηφαίστειο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
