| |
Στελνω της σκεψης μου πουλια για να σου τραγουδησουν
μα ΄μειναν ολα αφωνα σαν ειδαν τη μορφη σου
Ειδαν τη τοση ομορφια κι εχασαν τη λαλια τους
δεν εβγαιναν τα λογια τους και το κελαηδημα τους
Δεν ειχαν δει ποτε ξανα καλλη θνητης να μοιασουν
με μιας θεας και να μπορουν και να τα ξεπερασουν
Δεν ηθελαν το τραγουδι τους να ειναι φτωχο μπροστα σου
και αποφασισαν, επρεπε κοντα σου να σωπασουν
Μονο δυο λεξεις ειπανε με ολη τους την τεχνη
μια καλημερα και σ αγαπα αυτος που εδω μας στελνει
Ακομα και τη σκεψη μου κανεις να σου μιλαει
μα και την ιδια αυτη στιγμη την κανεις να σωπαει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
