| |
[align=center]
Πατέρα τα μάτια έκλεινα και φανταζόμουν
όταν το κύμα τυραννούσε το κορμί μου
στιγμές ανέμελες της παιδικής ζωής μου
ότι στην αγκαλιά σου πως αναπαυόμουν.
Πλανήθηκα σε κύματα σε θάλασσας αφρούς
και σε ταξίδια μακρινά στης γης την άκρη
γράμματα σου έγραφα σε κόλλα άσπρη
σε σένα που έκανες Θυσίες για δυο γ υιούς.
Υπάρχεις μέσα μου τριγύρω μου παντού
μέσα στα σύννεφα στον ήλιο στην βροχή
και θα υπάρχεις πάντα σε κάθε εποχή
σαν ένα βότσαλο στην άκρη του γιαλού.
Θα είσαι στο στερέωμα σαν ρίχνω την ματιά
στεφάνι από μηλιές και ελιές που έχεις φυτέψει
νόστου εγκώμιο ο νους μου θα σου πλέξει
όταν η σκέψη μου θα πλανάται στα παλιά.
Νοσταλγικά οι αναμνήσεις με καλούν
στο πέρασμα των παιδικών μου χρόνων
γη που πότισες μετά δακρύων και πόνων
για σένα στίχοι πια δεν θα γραφτούν.
καλό σου διάπλου στον Αχέροντα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
