| |
Στα όνειρα τα σκοτεινά δεν ήθελες να κατεβείς
και τα μεγάλα μυστικά δεν ήθελες να θυμηθείς
η σκέψη πέθαινε κι αυτή και ρώταγα κι απάνταγα
τον παιδικό τον έρωτα που χε η νύχτα εραστή
μα που θες να πας και τι θες να πεις
σε σταυροδρόμι ονειρικό να ξεδιπλωθείς
κι αν σώπαινε ο έρωτας η νύχτα ήξερε κι αυτή.
Ήμουνα γιος από θεά μα σα θνητός μεγάλωνα
κι αν ήταν όνειρο αυτό κι αν ήτανε αλήθεια
κοιμόμουνα στην αγκαλιά και στα ζεστά της στήθια
την ώρα που ξημέρωνε πόλη σεργιάναγα παλιά
μακρινή μου γη το ξερες πως θ’ άλλαζα.
Kι αν ήθελα να τ' αρνηθώ δεν ήταν ψέμα να κρυφτεί
με γερασμένες θύμισες τις ώρες μου ξελόγιαζε
εκείνη η φλόγα της σιωπής την ώρα που μετάνιωνα
και πεθυμούσα της ντροπής τα παιδικά ξεσπάσματα
στα όνειρα τα σκοτεινά ποιος έδιωχνε την ταραχή
εγώ που δε θα πρόδιδα για να πιστέψω σ’ άγγιζα.
Θεοδώρα Μονεμβασίτη
Ιαν 2015
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
