| |
Απο νωρίς σαν ήμουν βρέφος
Πλανιόταν μαύρο σκότους νέφος
Στον ουρανό της στράτας μου
Κλάμματα και άγριες φωνές
Πλημμύρες φέραν οι βροχές
Που μάζευε η μάνα μου
Και εσύ με κοιτούσες
Να πάψω ζητούσες
Θρανίο, μολύβι, χάρακα
Τα πρώτα χρόνια χάρηκα
Γράμματα θα με μάθουν
Σχολείο, φιάσκο, θέατρο
Σαν εργαστήρι απέραντο
Ανόητους που πλάθουν
Και εσύ με κοιτούσες
Να πάψω ζητούσες
Να διαλέξω μην αργήσω
Την εργασία που θ' ασκήσω
Την δίδαξαν δουλειά
Πρωί σαν δούλος θα ξυπνώ
Το βράδυ πτώμα θα γυρνώ
Ζήτω η εργατιά!!
Και εσύ με κοιτούσες
Να πάψω ζητούσες
Εσύ που πάντα κοίταζες
Και στη ζωή σου δίσταζες
Να σφήξεις τη γροθιά σου
Ουδέτερος μες' στη σιωπή
Σαν θεατής σε μια σκήνη
Που παίζουν τα παιδιά σου
Ακόμα κοιτάς
Να πάψουν ζητάς
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
