| |
Χρεμωνίδου 63
Στην τρισκατάρατη αδιάφορη πολυκατοικία
μια αθώα ψυχούλα τριγυρνά
μυρίζει με μια αγνή, ανόθευτη λατρεία
την μυρωδιά αυτού που αγαπά.
Κι αν κάπου, κάποτε αυτή ξεφτίζει
το ίχνος της πιστά ακολουθεί
τι κι αν κάτι επικίνδυνα την εμποδίζει
κάτι που έχει μείνει στην σιωπή.
Μέσα στην μαύρη και κακορίζικη πολυκατοικία
κάποιοι ξέρουν τι και δεν μιλούν.
Μια εγνωσμένη αισχρά, αυτόκλητη συνωμοσία
βλέπουν, σιωπούν σαν μαϊμούδες, ακούν.
Στα σκαλοπάτια τα βήματα ξορκίζουν
σε βαριές κατάρες τα θεμέλια να πνιγούν
και στα υπόγεια οι πόρτες θωρακίζουν
την νεκρική σιωπή του αθώου σαν αντηχούν.
Μες στους διαδρόμους αυτής της πολυκατοικίας
τους τοίχους των δωματίων νοτίζει σιωπηλά
μια μουδιασμένη γνώση νωτιαίας άνευρης ανησυχίας
"στα υπόγεια μια μικρή, λιλιπούτεια ενοχή παραφυλά".
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
