| |
Μια νυχτα πιανουν καποιον για ληστη
Και η μοιρα του συο δικαστηριο τον οδηγει
Μα δεν υπαχουν μαρτυρες κατηγοριας
Και καλουν ενα ζευγαρι για μαρτυρα της ιστοριας
Τα λεπτα και οι ωρες περνουν
Μεσα στη παγωμενη αιθουσα ολοι το ζευγαρι κοιτουν
Οι τοιχοι γι αυτους ολο στενευουν και λαχταρουν
Μα το ζευγαρι στεκει βουβο κι ολοι αδημονουν
Οι ηλικιωμενοι τα δακρυα τους συγκρατουν
Για να μην προδωθουν
Το δικαστηριο αποφασισε λοιπον
Ο υποπτος κρινεται αθωος λογω αμφιβολιων
Μα μονο το ζευγαρι ηξερε την αληθεια
Και απο μεσα του ζηταει του θεου τη βοηθεια
Μετα απο χρονια ο δικαστης
Συνανταει το γερασμενο ζευγαρι
Και διπλα το παλικαρι
Και λεει τωρα καταλαβα πως ειναι δικοι σου γονεις
Αν το ηξερα πως τοτε τους πικρανες θα σε δικαζα διπλα
Μια για τη ληστεια μα για των γονιων τη πικρια πιο αυστηρα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
