Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Απευκταία
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130321 Τραγούδια, 269362 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Απευκταία
 
Θα ήταν απευκταία
η διαμόρφωση μιας άποψης
περί καταλληλότητας
της στιγμής ερχομού του αμετάκλητου.
Τέτοιες,
χρυσες ευκαιρίες
περιμένει ο Θάνατος
για να κερδίσει την παρτίδα
με την ανησυχία ενός μυαλού.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 2
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Τα στιγμιαία
      Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
**Ηώς**
02-02-2015 @ 14:47
Κάποια αρχαία ελληνική παράδοση, που διηγείται ο Nietzsche, λέει πως, ο βασιλιάς Μίδας,κάποτε,κυνήγησε πολλή ώρα στο δάσος το γέρο Σειληνό, τον σύντροφο του Διόνυσου, χωρίς να μπορέσει να τον φτάσει. Όταν επιτέλους κατόρθωσε να τον πιάσει, ο βασιλιάς τον ερώτησε τι είναι για τον άνθρωπο το πιο επιθυμητό και πιο πολύτιμο αγαθό. Ακίνητος και πεισμωμένος ο δαίμων έμενε άφωνος, έως ότου, εξαναγκασμένος από τον νικητή του, ξέσπασε στα γέλια και άφησε να του ξεφύγουν αυτά τα λόγια:
«Φυλή άθλια κι εφήμερη , παιδί της τύχης και της οδύνης, γιατί με αναγκάζεις να σου αποκαλύψω πράγματα που θα ήταν καλύτερα για σένα να μη γνωρίσεις ποτέ; Ό,τι περισσότερο απ όλα πρέπει να επιθυμείς, σου είναι αδύνατον να τα αποκτήσεις: το καλύτερο για σένα είναι να μην έχεις ποτέ γεννηθεί , να μην υπάρχεις, να πέσεις στην ανυπαρξία. Ύστερα από αυτό ό,τι περισσότερο πρέπει να επιθυμείς, είναι να πεθάνεις το γρηγορότερο».
Ο θάνατος ,όπως και η γέννηση , συμβαίνουν μόνο μια φορά και δεν υπάρχει τρόπος να μάθει κανείς «να το κάνει σωστά την επόμενη φορά», γιατί πρόκειται για ένα συμβάν που δεν θα το ξαναζήσει. Λίγα πράγματα πλησιάζουν τόσο πολύ το θάνατο –λέει ο Ζ. Μπάουμαν - όσο ο έρωτας: «Κανείς δεν μπορεί να μπει στον έρωτα ή στο θάνατο δυο φορές. Είναι και οι δυο πιο μοναδικοί ακόμα και από τον ηρακλείτιο ρου. Είναι, πράγματι, και κεφάλι και ουρά, που αποκλείουν και αγνοούν καθετί άλλο».

http://filosofiatheoritikis.blogspot.gr/2011/10/blog-post_28.html
Μαυρομαντηλού
02-02-2015 @ 19:13
περί καταλληλότητας
της στιγμής ερχομού του αμετάκλητου.
Τέτοιες,
χρυσες ευκαιρίες
περιμένει ο Θάνατος
για να κερδίσει την παρτίδα
με την ανησυχία ενός μυαλού.
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΣΙΓΑ ΠΟΥ ΘΑ ΒΑΛΩ ΤΗΝ ΑΝΗΣΥΧΙΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΚΑΡΑΔΟΚΕΙ ΤΟ ΚΑΚΟ ΝΑ ΜΑΣ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΤΙΔΑ!!!!!!!!!!!!!!
Α ΠΑ ΠΑ ΠΑ ΠΑ ΠΑ ΠΑ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΔΕΝ ΤΟΥ ΚΑΝΩ ΤΗ ΧΑΡΗ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο