| |
Πού είσαι τώρα που ο χρόνος δεν περνά
Στην πετρωμένη μου καρδιά έχει ριζώσει
Την γερασμένη μου ελπίδα τυραννά
Κι όλο το αίμα στο κορμί έχει παγώσει...
Πού είσαι τώρα που η σκέψη με λυγά
Και παραδίνομαι σε άγριες σπατάλες
Κάθε πρωί.. με δύο μάγουλα υγρά
Ψάχνω βροχές.. για να κρυφτώ μέσα στις στάλες...
Πού είσαι τώρα που ο έρωτας πονά
Κι ούτε σκιά δεν ζωγραφίζει τη μορφή σου
Μένουν τα όνειρα στον ύπνο μου κενά
Κι όλη η ζωή μου κρέμεται απ' την κλωστή σου...
Πού είσαι τώρα που παλεύω να σωθώ
Μια ειρωνεία πια κατάντησαν οι μέρες
Τις νύχτες σώματα γυρεύω.. να χαθώ
Και στο γκρεμό πετώ της πίστης σου τις βέρες...
Πού είσαι τώρα που κρυφά μονολογώ
Μήπως και κλείσω τις πληγές του εαυτού μου
Τι ορκιζόμουν η τρελή πως σ' αγαπώ
Κι όμως.. σε έσβησα.. φεγγάρι τ' ουρανού μου...
19-3-2008
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
