| |
εκεινες τις μερες δεν με απασχολουσε τιποτα.βεβαια αυτο ειναι κατι το οποιο ισχυει και τωρα.
ολα περιστρεφονταν μεναν αργο βασανιστικο ρυθμο και εγω βουταγα μεσα σαυτον τον ρυθμο
για να γινω ενα μαυτον και να διαλυθουμε μαζι.στην τελικη τιποτα δεν εχει σημασια.ειτε αδειαζεις το ενα πακετο μαλμπορο μετα το αλλο ειτε προσπαθεις να ακολουθησεις
εναν πιο υγιεινο τροπο ζωης στο τελος θα βρεθεις 2 μετρα κατω απο το χωμα..στριμωγμενος σε καποιο φερετρο αγνωστης αξιας.ε αν φτασει αυτη η ωρα θα γουσταρα να
βρεθει καποιος να παιξει καποιο κομματι απο σατι ή σοπεν.λιγες μελαγχολικες νοτες για ενα σαπιο σκουλικιασμενο κορμι.κολλαω.δυστυχως δεν υπαρχει τιποτα πλεον να γραψεις.καθε γραμμα
αποτυπωνεται κατω απο το βλεμμα των μεγαλων.σελιν,μπουκοφσκι,μπαροουζ.μετα απο αυτους το χαος.ενας ολοκληρωτικος σκοταδισμος.απομιμησεις.βιβλια γ διαλογης.χωρις συναισθημα.κουφαρια
τριακοσιων και πεντακοσιων σελιδων.γιατι συνεχιζω?επειδη δεν υπαρχει τιποτα να με σταματησει.το πραμα κυλαει απο μονο του.ειναι ανεξελεγκτο.καποιες φορες μου ξεφευγει.τοτε ειναι που τα χανω.βρισκομαι χωμενος μεσα σε ποταμους αλκοολ
ετοιμος να μπλεχτω σε καθε λογης καταστασεις.αναμεσα σε τυπους που καταπινουν οτι βρουν μπροστα τους,λεμαργες γκομενες και χασικληδες δεν εχεις παρα να τους ακολουθησεις.να τους μιμηθεις σεναν ξεφρενο χορο.να τους βαρεσεις.να πεσεις στα πατωματα μαζι τους.
ειναι η νυχτα που με αλλαζει.μεσα στην καπαρντινα μου μεταμορφωνομαι σενα ετοιμοπολεμο τερας αποφασισμενο να τιναξει τα μυαλα του μεχρι το επομενο πρωι.το μεσημερι ομως θα ξυπνησω στο ιδιο κρεβατι ή στο στο κρεβατι καποιου αλλου.
εκεινη την ωρα νιωθω πως εχει σκασει ατομικη βομβα στο κεφαλι μου.το νιωθω να στριφογυριζει,προσπαθωντας να βρει την μικρη γωνιτσα που θα νιωσει πιο ανετα.μολις την βρει θα αντιληφθει ποιος ειναι και που βρισκεται και μεσα σε λιγα κλασματα του δευτερολεπτου θα
περασουν απο μπροστα του οι εκονες της προηγουμενης νυχτας ή απλα οσες ακομα μπορει να θυμηθει.μεσα σαυτες τις νυχτες ανακαλυπτουμε τους αληθινους μας εαυτους.ειναι αυτες οι νυχτες που μας δυναμωνουν αλλα και μας πετσοκοβουν και μας εκτοξευουν
σενα παραλληλο συμπαν οπου ειμαστε ερμαια των μεγαλυτερων ναρκωτικων μας.ο ερωτευμενος δεν διαφερει σε τιποτα απο τον πρεζακια και τον αλκοολικο.και οι τρεις κρατιουνται στην ζωη απο την επηρεια των γλυκων τους ναρκωτικων.τα πιανουν απο τα αρχιδια
και βλεπουν τις μερες να αλλαζουν.αν τα χασουν θα βρεθουν μπροστα απο τον μεγαλυτερο εφιαλτη της ζωης τους και σπαρακτικες κραυγες θα ξεχυνονται απο τα κορμια τους.δεν διαφωνω με την τακτικη τους.αλλωστε και εγω ειμαι ενας απο αυτους.κολλημενος σε πραγματα οπως
η τεχνη,τα τσιγαρα,το αλκοολ,τις φουντες δεν αποτελω κατι το διαφορετικο.ισως με διακρινει απο τους αλλους η αγαπη μου για για το υψηλο και το ωραιο.υπαρχουν χιλιαδες κινησεις για να αναψεις ενα τσιγαρο μα μονο 2-3 αγγιζουν την τελειοτητα.το να μιλας για τα καλαισθητα πραγματα
ειναι μια αεναη φλυαρια που αγγιζει τα ορια της χαζομαρας.ενας λακκος με γουρουνοσκατα θα μπορουσε να αντικαταστησει εναν πινακα του νταλι με την ιδια ευκολια που καποιος αποκαλει τον εαυτο του καλλιτεχνη.ο ρολος του καλλιτεχνη προσφερει αυτοματα εναν προωρο θανατο.
το να αποκαλεις τον εαυτο σου καλλιτεχνη σε αναγκαζει να κινηθεις βαση ενος συγκεκριμενου προγραμματος ενος προγραμματος που αποτελειται απο μια ακολουθια κανονων που δεν πρεπει να σπασουν.οσοι στοχευουν στην καριερα του καλλιτεχνη ας χτυπησουν τα κεφαλια τους στους τοιχους με
την προοπτικη να ανακαλυψυν με την ισοπεδωση του κρανιου τα μυαλα τους.το να εχεις την δυνατοτητα να γραψεις πεντε ωραιες προτασεις στην σειρα ή να ζωγραφιζεις καταπρασινα λειβαδια σε καμβαδες δεν σου δινει κανενα απολυτως δικαιωμα
να καυχιασαι για το εργο σου.τα εργα δεν βρισκονται μεσα σε βιβλια,ποιηματα,ταινιες,πινακες και μουσικες αλλα παραμονευουν στους ερημους δρομους εκεινες τις νυχτες που προσπαθησες να βρεις ενα νοημα για ολα και αντιληφθηκες την ματαιοτητα της σκεψης σου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
