Σαν ανάγκη που έχεις,
πάντα όταν ξυπνάς
να πιάνεις το μολύβι.
Γιατί αγάπησες τη μυρωδιά του,
γιατί είναι βαρύ μα το σηκώνεις
κι όσα δε μπόρεσες ποτέ να πεις,
μαζί του είπες.
Κι αυτό μαζί σου τρυφερό
τις λέξεις σου αγκαλιάζει
μ' έναν ήχο αχνό και μια γλυκιά θολούρα.
Σαν αυτή την αγκαλιά
που χρόνια περιμένεις.
