| |
Στην ομίχλη χαλάσματα.
Τα παλιά σου τα γράμματα
ξεχασμένα στην άκρη
πως βρεθήκαν μεσάνυχτα
σκονισμένα στο ράφι
τόσα χρόνια τα έψαχνα
τόσα χρόνια χαμένα
τ’ ακριβά γραμματόσημα
ξεκολλούν λυπημένα
τα παλιά σου τα γράμματα
δε ρωτούν να τ’ ανοίξω
πάλι φέρνουνε κλάματα
πάλι κάπου θα κρύψω
κι είναι όλα τους κίτρινα
με το χρώμα του χρόνου
ειν’ οι λέξεις τους κύματα
απ' το δάκρυ του πόνου
τα παλιά σου τα γράμματα
προσπαθώ να διαβάσω
στην ομίχλη χαλάσματα
το ταξίδι τους ψάχνω
αναμνήσεις σου να ΄χω
με καλούν να ξανά ρθω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
