| |
| | Φουρτούνα |  | | |
Τη θάλασσα φουρτουνιασμένη κοιτώ σιωπηλά
Και αγναντεύω πως καλπάζουν
Τα φουσκωμένα κύματα θολά,
Παρατηρώ από ψηλά,
Πως τα κεφάλια τους σπάζουν.
Και συμπονώ ελαφριά
Αυτούς που χάθηκαν, αλλά από μακριά.
Ακούω το επιθανάτιο τους στεναγμό
Και την οργή τους τη μεγάλη.
Βεβαίως! Με τέτοια φορά κι αλαλαγμό,
Ν’ ανοίγεις τρύπα στον φραγμό,
Και κοντά στον στόχο να σπάσεις το κεφάλι!
Και συμπονώ ελαφριά
Αυτούς που χάθηκαν, αλλά από μακριά.
Ο άνεμος στοχεύει την καρδιά,
Την χαίτη αφρισμένη ανακατεύει με ινάτι,
Ξανά στο κύμα τυχαίνει η αναποδιά,
Σαν κάποιος να έβαλε τρικλοποδιά,
Και πέφτει το καταϊδρωμένο άτι.
Και συμπονούνε ελαφριά
Σ’ αυτό που χάθηκε, αλλά από μακριά.
Θα ‘ρθει και η δική μου σειρά-θηλιά,
Στο χείλος με τραβάει κάτι σαν το λάσο,
Και στην ψυχή μου προαίσθημα σαν αγκαλιά,
Πως θα τσακίσω τη δική μου ραχοκοκκαλιά
Και το κεφάλι μου θα σπάσω.
Θα με συμπονούνε ελαφριά,
Αλλά από μακριά.
Εδώ και αιώνες οι πολλοί,
Κάθονται στις ακτές και κοιτάνε
Με ενδιαφέρον και προσοχή αισχυντηλή,
Πως οι άλλοι αγνοούν τον βράχων την απειλή,
Και τις ραχοκοκκαλιές και τα κεφάλια τους σπάνε.
Και οι πολλοί συμπονούνε ελαφριά
Αυτούς που χάνονται, αλλά από μακριά.
Β. Βισότσκι
1973 (2015)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Μετάφραση: η αυτοπροσωπογραφία του μεταφραστή. | | | |
|
ΛΥΔΙΑ_Θ
18-02-2015 @ 07:57 | Και οι πολλοί συμπονούνε ελαφριά
Αυτούς που χάνονται, αλλά από μακριά.
Πόση αλήθεια.......πολύ καλή επιλογή ::theos.::
Καλημέρα Γιώργο ::love.:: ::theos.:: | | smaragdenia
18-02-2015 @ 11:01 | ΑΧ ΘΑΛΑΣΣΑ
ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ
ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΤΗΝ ΑΓΑΠΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΕΡΩΤΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ
http://youtu.be/E4LVDD9guis
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | pennastregata
18-02-2015 @ 13:39 | Έξοχη απόδοση... ::yes.:: ::hug.:: ::yes.:: | | **Ηώς**
18-02-2015 @ 13:46 | φοβερή γραφή μετάφραση...μα και Νόημα...
αληθινό καθ'όλα...συν πόνια εκ του μακρόθεν...
Ο καθένας από μας , σαν απλός παρατηρητής, δεν μπορεί να καταλάβει, τί πραγματικά συμβαίνει στον άλλον, πιστεύοντας ή ελπίζοντας, ότι δε θα συμβεί στον ίδιο,
Όλα τα βλέπουμε να συμβαίνουν έξω απ'το σπιτικό μας, όταν όμως χτυπάει τη δική σου πόρτα κάποτε, εκεί που δεν το περιμένεις, τότε αντιλαμβάνεσαι τη μικρότητά σου. Ο πόνος κι ο θάνατος είναι ίδιος για όλους, όσο κι αν λες δε φοβάσαι, όσο καλά και να τά'χεις μαζί τους, παραδίνεσαι αδύναμος και αβοήθητος
καλημέρα Γιούρκα! ::hug.:: ::blush.:: | | ΚΟΥΡΕΛΗΣ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ
18-02-2015 @ 17:22 | Με ΗΩΣ ......... ::theos.:: .... ::theos.:: ::theos.:: ......... ::382.:: .... | | Μ.Ελμύρας
18-02-2015 @ 23:38 | Και οι πολλοί συμπονούνε ελαφριά
Αυτούς που χάνονται, αλλά από μακριά. ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
