| |
ΤΟ «ΛΑΦΥΡΟ»
Το ένα πόδι με δυσκολία ακλουθούσε το άλλο,
τα χρόνια έδειχναν να έχουν περάσει πολύ βαριά
από πάνω του…
Έκανε κρύο….
Στην άκρη των χειλιών ένα μισο-σβησμένο τσιγάρο
ακολουθούσε κι αυτό το τρέμουλο τους από το κρύο…
Έξαφνα, σταμάτησε σαν το σκοπευτή που θέλει
να χτυπήσει ένα θήραμα…
κάτι είδε….
Προσπάθησε να σκύψει να πάρει το «λάφυρο»
Αυτή η απλή κίνηση έμοιαζε μαρτύριο…
Η πρώτη προσπάθεια απέβη άκαρπη….
Η δεύτερη μόλις και το άγγιξε…
Πήρε μια βαθειά ανάσα….
Τα γόνατά του έτρεμαν πιο πολύ από τα χείλη του
ένας μορφασμός πόνου χάραξε το πρόσωπό του!
Έπρεπε να φτάσει στο «λάφυρο» !
Το άγγιξε… όμως αυτό λες και ήθελε να τον παιδέψει
δεν του έκανε το χατίρι…
τα τρεμάμενα δάχτυλά του το έσπρωξαν
λίγα εκατοστά πιο κάτω
έτσι για να του παρατείνουν κι άλλο την αγωνία
αλλά να τον πεισμώσουν κι άλλο…!
Κράταγα την αναπνοή μου…
ο συνομιλητής μου σταμάτησε να μιλάει καθώς
με είδε να μην απαντάω στις ερωτήσεις του…
Μια σοβαρή επαγγελματική συζήτηση … κι εγώ
αδιαφορούσα για το «μέλλον» μου…
καθώς παρακολουθούσα το «παρόν»
ενός Πρώην Άνθρωπου…
Τελευταία προσπάθεια…
Αποφασισμένος πως το λάφυρο θα ήταν ΔΙΚΟ ΤΟΥ…
Νέοι πόνοι, νέοι μορφασμοί, αλλά το έπιασε !!
Ανασηκώθηκε κοίταξε γύρω του, σαν να καμάρωνε
για το κατόρθωμα του…
Σαν να έλεγε :
ΑΚΟΜΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΖΗΣΩ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ….
Και έβαλε στο στόμα του το ΜΙΣΟ ΚΟΥΛΟΥΡΙ που μόλις
είχε βρει….
το «λάφυρό» του…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
