| |
Πατέρα εσύ που με μεγάλωσες στη ζέστη και στο κρύο
με άφησες στα ξαφνικά, χωρίς να πεις αντίο.
Στο πλάι σου στεκόμουνα την ύστατη στιγμή σου
και τι δε θα'δινα ξανά να νιώσω τη πνοή σου.
Τα χρόνια σου περάσανε, εξήντα πέντε ήταν
και γω από αυτά δε πήρα αυτή τη γλύκα,
χαρές και λύπες αγκαλιά μαζί σου να περνούσα
και όταν ήσουν μακρυά να σου τηλεφωνούσα.
Αυτό όμως δε γίνεται, το ήθελε ο Θεός σου
παρέα να έχεις το Χριστό και όχι εσύ το γιο σου.
Θυμάμαι εκείνες τις στιγμές που ήμασταν μονάχοι
σε ξέρες,σε ακρογιαλιές, σε θάλασσες, σα βράχοι.
Εσύ με υποστήριζες και γω σε βοηθούσα
ποτέ όμως δε σε κατάλαβα και σου αντιμιλούσα.
Ήταν τα χρόνια εφηβικά, που ένιωθα μεγάλος,
μεγάλος όμως ήσουν συ και όχι κάποιος άλλος.
Με έμαθες να αγαπώ, να εκτιμώ, να δίνω,
να μεγαλώσω με αρχές, άνθρωπος σωστός να γίνω.
Τι νόημα έχουν αυτά; Τα λέω στον αέρα,
μακάριοι όσοι κατάλαβαν και έχουνε πατέρα.
Αμάξια πλούτη και λεφτά τα βλέπω κάθε μέρα,
εσένα όμως που ποθώ πώς θα σε δω Πατέρα;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
