| |
Ενα απέραντο γαλάζιο σκεπάζει την σιωπή μου
με τις όμορφες μελωδίες του απαλύνει την ψυχή μου
ένα δάκρυ γυναικείο σαν νότα στολίζει το πεντάγραμμο
και σκορπίζει την θλίψη και το δικό μας άγραφο
Στο σύμπαν, στα αστέρια, στον μακρυνό Ωρίωνα,
με κατι λόγια σαν όνειρα που ακούγοντε επίμονα
και σε ξυπνάνε από απρόσμενους εφιάλτες
αλλά σε αναγεννούν απο τις δικές σου στάχτες
Σαν μουσικές παλιές που ηχούν μεσα στα αυτιά μας
και δεν θέλουμε ποτέ να τελειώσουν ουτέ στα όνειρά μας
μας γυρνάνε πίσω στον παλιό εαυτό μας
και ξεχνάμε ύστερα οτι ήταν γραφτό μας
Γιατι την μοίρα την έρμη εμείς την δημιουργούμε
το μέλλον κι ας μας καλεί εμείς δεν το ακούμε
τον δρόμο πέρνουμε τον δρόμο τον δικό μας
και ταξιδεύουμε στον ουρανό μας....
Στον ουρανό μας ,στον ουρανό μας,
στον ουρανό μας στον ουρανό μας,......
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
