| |
Όσα νομίζεις πως ποθείς.. είναι μονάχα
Δειλά παιχνίδια του μυαλού.. ξεκουρδισμένα
Είναι μια γεύση της ζωής.. που ήθελες τάχα
'Απιαστα όνειρα.. αχνά ζωγραφισμένα...
Δώς μου τα χρώματα και τ' άσπρο καναβάτσο
Δώς μου ελπίδα.. το γαλάζιο σου ντυμένη
Αντί να παίζω τις νυχτιές σαν τον παλιάτσο
Σκηνές να στήνω.. για μια αγάπη προδωμένη...
Κι απ' της αυγής τις ματωμένες αυταπάτες
Κι απ' τα συντρίμμια μιας ταχείας δίχως φώτα
Δυο επιζώντες θ' ανασύρω επιβάτες
Ζωή και θάνατος μαζί.. του νου η ρότα...
17-4-2006
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
