| |
Να ανέβεις στ΄ αστέρια δεν είναι τίποτα.
Το να μείνεις εκεί, είναι κάτι.
Δεν είναι ο σκοπός.
Είναι όμως η απόσταση,
το μέγεθος, η θέληση,
τα εμπόδια και η μνήμη.
Είναι το να θες
μα να μην ζητάς.
Είναι να χάνεσαι
τη στιγμή που βρίσκεις.
Είναι ν’ αγαπάς
όσο και να μισείς.
Γιατί κανείς δεν αγαπά,
δεν αναζητεί,
δεν επιθυμεί.
Μόνο εσύ ελπίζεις.
Και ‘γω κοιτώ.
Ποτέ δεν θα ‘χω ένα καλό κλείσιμο.
Ζωή, Ζωή μου, τί χρειάζεσαι;
Σου ‘δωσα πόλεμο,
αγάπη, αίμα.
Σου ‘δωσα πίστη.
Μα πάντοτε θα θες κι άλλη
κι άλλη Ζωή.
Μην χαλάσεις ποτέ κάτι πριν το φτιάξεις.
Με πονά η αλήθεια.
Με πονά το ψέμα.
Μα καμιά αλήθεια δεν αντέχει το ψέμα μου.
Τ’ αποτύπωμα της ψυχής μου,
στάχτη αναμμένη.
Δεν ονειρεύομαι.
Δεν θυμάμαι.
Δεν θυμάμαι τί ονειρεύομαι.
Δεν ονειρεύομαι όσο θυμάμαι.
Κοιμάμαι.
Κοιμάμαι νεκρός.
Μια μουσική.
Κι ύστερα η φωνή.
Ένα τραγούδι σε μεθά.
Θυμάσαι…
Ένας διάλογος του ενός,
ένας στίχος λειψός.
Κάπου αναζητάς την ευτυχία.
Κάπου θα την βρεις.
Κάπου θα την σκοτώσεις.
Εις το όνομα του τίποτα.
Εις το όνομα της ‘’Ζωής’’ σου,
που τόσο μίσησες,
τόσο εύκολα θυσίασες,
ώστε να ζεις καλύτερα.
Ποτέ δεν θα υπάρξει ένα καλό κλείσιμο.
Γι’ αυτό καμιά αρχή δεν αρκεί.
Γι’ αυτό δεν θα επιβιώσει.
Πάντα να γελάς.
Πάντα μαζί να κλαις.
Πάντα ν’ αγαπάς.
Πάντα μαζί να μισείς.
Πάντα…
Γιατί ποτέ δεν θα υπάρξει ένα καλό κλείσιμο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
