ΒΥΡΩΝ
27-02-2015 @ 19:03 | Που να΄ναι εκείνοι που δεν ονειρευτήκαμε μαζί
γιατί κυλιόμασταν σε σεντόνια αλλότριων ονείρων;
Που να΄ναι κι αυτοί που δεν ονειρευτήκαμε μαζί
γιατί γνωρίζαμε πως τα όνειρά μας ήταν κύματα;
Αχ και να'ξερα αν είναι αγάπη πιο πολύ ή μίσος
τούτη η μπάσταρδη νοσταλγία
να μπορούσα κι εγώ να γεράσω γαλήνια
στον ολάνθιστο κήπο μου...
ΠΟΙΗΣΗ.......! ! ! ::theos.:: | |
Μ.Ελμύρας
27-02-2015 @ 19:25 | Κοίταξα απ'το παράθυρο το στρωμένο κρεβάτι
κι είπα πως βρήκα μιαν αναπαυτική πατρίδα.
Κοίταξα το τραπέζι με το ζεστό φαΐ
κι είπα πως βρήκα μια στεγανή Ιθάκη.
Περιμένοντας εναγωνίως την ώρα μιας επιστροφής
έφτασε η ρηχή ώρα της κρίσης:
Γερνάς στην αυταπάτη ή προσμένεις ισόβια.
Εξαιρετική γραφή! ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
psixopedi
27-02-2015 @ 20:42 | Μάλλον το δεύτερο, εφόσον έχεις ανανωρίσει ήδη κάτι
σαν αυταπάτη. ωραίο. είναι καλό να διερωτάσαι διαρκώς.
| |
**Ηώς**
27-02-2015 @ 21:07 | σωτήρια λήθη.......
Γερνάς στην αυταπάτη....
ανακύκλωση... α κ ρ ι β ώς!!!!!!
| |
Locked_In_The_Attic
27-02-2015 @ 22:31 | Μου έφερε στο νου τη σπηλιά του Πλάτωνα, χωρίς καμία σιγουριά αν είχες έστω και λίγο στο μυαλό σου μια τέτοιου είδους ψευδαίσθηση όταν έγραφες τους στίχους.
Σε κάθε περίπτωση, ίσως και να μην θέλουμε να βγούμε απ' την αυταπάτη, μας βολεύει, τη συνηθίσαμε!
Πανέμορφο και αφορμή για να διαβάσω και άλλες δημιουργίες σου.
*Το 'Κατά τον δαίμονα εαυτού' μου έκανε μεγάλη εντύπωση, σε ευχαριστώ που μοιράζεσαι το ταλέντο σου μαζί μας. | |
pennastregata
27-02-2015 @ 22:47 | Η εσωστρέφεια του "αυτ", όσο και αν παραπέμπει σε μια ιδιοτελή ανάλωση της πλάνης, ταυτόχρονα τοποθετεί στο χέρι μας και το μαχαίρι και το καρπούζι: Εμείς είμαστε οι φορείς της όποιας επιλογής.... ενίοτε και οι παραλήπτες.
Βρήκα το γραπτό σου πνευματικά αναζωογονητικό. | |
ierapostolos
03-03-2015 @ 18:35 | ....Αχ και να'ξερα αν είναι αγάπη πιο πολύ ή μίσος
τούτη η μπάσταρδη νοσταλγία
να μπορούσα κι εγώ να γεράσω γαλήνια
στον ολάνθιστο κήπο μου.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! | |
 |
