| |
Ενιπεύς
01-03-2015 @ 14:40 | Κάνεις λάθος φίλε μου!
Κοίταξε λίγο καλύτερα:
Πάει καιρός που ένιωσα απέχθεια μέσα στ’άλλα,
για όλους αυτούς που γνώρισα, γνωρίζω, θα γνωρίσω.
Μα το μυαλό μου το μικρό στο νου φέρνει έναν κήπο,
που αφέθηκε έτσι για καιρό πολύ σα χέρσος να ξεπέσει.
Μαράζωσε, χαράμισε την ομορφιά που είχε.
Απ’όταν πρωτοφτιάχτηκε πάνε τριάντα έτη.
Τώρα κοντά στα κάγκελα του φράχτη αν πλησιάσεις,
σου’ρχεται τρέλα μονομιάς, μελαγχολία σε πιάνει.
Απ’τα πολλά αγριάγκαθα, τις φύτρες, τα ζιζάνια,
που πνίξανε αδιάφορα την τόση ομορφιά του.
Μα σαν προσέξεις πιο καλά στο βάθος θα διακρίνεις,
ένα μικρό ολόγυρο με όμορφα λουλούδια.
Λίγα στο μάτι φαίνονται μα η αλήθεια είναι,
πως ένα μάτι έμπειρο εκεί θα πρωτοπέσει.
Και τότε χαίρεται διπλά που απ’την κατάντια τούτη,
η τύχη του φανέρωσε τ’άπιαστο μεγαλείο… | | Nasville
01-03-2015 @ 18:08 | γοητευτικο | | **Ηώς**
01-03-2015 @ 18:44 | ομως θα ημουν ο ιδιος και παλι
θα με αποτελουσαν
οι ιδιες κινησεις
ολες αυτες οι κινησεις
που αγαπω και μισω ταυτοχρονα
αν δεν πιστευεις εισαι νεκρος
ζωντανο πτωμα.....
χάσαμε τις ισορροπίες μας... πολύ δυνατό κομμάτι, μ'εντυπωσίασε ειλικρνά!!!!
| | W. KRITIKOS
02-03-2015 @ 10:28 | Στίχοι κατάθλιψης, αλλά με ισχυρή δύναμη αφύπνισης. | | Γιώργος Παν
12-02-2016 @ 00:06 | μια μπύρα στο άκουσμα του Tom waits θα βοηθούσε την κατάσταση ! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
