| |
Απο τότε που γεννήθηκα θυμάμαι να σε λαχταρώ.
Έβλεπα πάντα πόσα πολλά κοστίζει η απουσία σου.
Θλιμμένα βλέμματα, μελανιασμένα πρόσωπα, μαύρες ψυχές, κλειδωμένες καρδιές και πόρτες.
Έφτασα ν'αναρωτιέμαι αν στ'αλήθεια υπάρχεις.
Αν δεν είσαι απλά μια λέξη σε σκουριασμένα βιβλία ή σε ξεθωριασμένους τοίχους.
Τη θέση σου πήρε πια ο θάνατος.
Ναι, για θάνατο μιλάω.
Σωματικό ή πνευματικό δεν έχει πια και τόση σημασία.
Αυτό μένει πάντα όταν λείπεις.
Θάνατος.Σκοτάδι και μίσος.
Μα είσαι η πιο λαμπρή ιδέα που γέννησε ποτέ ο ανθρώπινος νους.
Γι' αυτό σε σκοτώνουν. Γιατί είσαι παντοδύναμη.
Εσύ μπορείς να φέρεις το φως εκεί που αυτοί απλώνουν το σκοτάδι.
Μην με παρεξηγήσεις.
Δεν σε κατηγορώ.
Απλώς μου λείπεις.
Και σου ζητώ συγγνώμη, ειλικρινή και βαθιά.
Συγνώμη που σ'εγκαταλείψαμε.
Συγνώμη που μας νίκησε ο φόβος.
Συγνώμη που στον πόλεμο που σου κήρυξαν απαντήσαμε με σιωπή.
Συγνώμη, συγνώμη, συγνώμη.
Μα αφού άνθρωπος σε γέννησε κάπου μέσα μας θα υπάρχεις και λαχταράς να βγεις.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
