| |
Αδικοχαμένα νιάτα ..
Μ ένα απλό εισιτήριο και χωρίς διαβατήριο
μέσα απ το κολαστήριο μεσημέρι κινάς
θύμα εξιλαστήριο δίχως ακροατήριο
ειδικό δικαστήριο τον εαυτό σου περνάς
Η ζωή σου μαρτύριο πρίν το απολυτήριο
ψάχνεις ησυχαστήριο για να βρεις και να πας
σα βωμός θυσιαστήριο σ ένα βάλτο μυστήριο
της ψυχής καθαρτήριο ένας μαύρος σουγιάς
Με τα μάτια κλαμένα τα φτερά τσακισμένα
τ άχεις τόσο χαμένα υποφέρεις πονάς
Λόγια άδικα σάπια σ έχουν κάνει κομμάτια
κόβουν σαν τα ξυράφια σιωπάς και κοιτάς
Εχεις μείνει μονάχο έχεις πιάσει πια πάτο
μοναχός σ ένα βάλτο στα κρυφά ξεψυχάς
τη μικρή τη ζωή σου και το δόλιο κορμί σου
την ωραία ψυχή σου σα Χριστός ξεπουλάς
Ενας Πόντιος Πιλάτος φίλοι σου κατά κράτος
με αγκάθια στεφάνι πλέκουν και στο φορούν
στο σταυρό σ ανεβάζουν παίζουν και σε χλευάζουν
κι εσύ αμνός να κοιτάζεις που μαζί σου γελούν
Ω σκληρέ μου Φλεβάρη τη ψυχή ποιος θα πάρει
στάλα στάλα το αίμα απ τη φλέβα κυλά
τώρα πια θα ησυχάσω όταν όλους σας χάσω
η ματιά καθώς σβήνει κι η καρδιά δεν χτυπά
Μάνα μου μη με κλάψεις κοίτα εσύ να γεράσεις
έκανα ότι μου είπες στη ζωή μου καλά
μεσ τα τόσα βιβλία όσα διάβασα ότι είδα
όσα μου είπες μανούλα μου ήταν όλα σωστά
Μάνα μου μη θυμώσεις μη κρατήσεις κακία
στη δική μου θυσία είμαστε όλοι παιδιά
να μιλάς να θυμάσαι και να λές με σοφία
κάθε μάνας διαφέρει κι η κάθε αγκαλιά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
