| |
Στην ώρα αυτή που αναζητάς
αυτό που σ' έχει ταξιδέψει
στέκεσαι πάλι μόνος.
Προσμένεις ένα άκουσμα γνωστό
μιας νοσταλγίας μέθη
πριν να φανεί το πρώτο φως.
Είναι η ώρα που μπορείς
με τη φωνή σου να μιλήσεις
δίχως ν' ακουστείς
κι αυτή να σου απαντήσει.
Κι άμα τα χέρια σου θα δεις
ή κάτι άλλο στον αέρα,
το φως κοντά ζυγώνει.
Βιάσου να πεις της λογικής
να σε ξυπνήσει πάλι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
