| |
Τα αγγελούδια φτερουγίζουν σ'ένα φωτεινό τίποτα, δοξολογώντας το αρχικό τίποτα που έπλασε τα πάντα. Ένας άνθρωπος κοιτάζει στον ουρανό. Υπάρχουν τ'αγγελούδια γιατί σώζουν ενίοτε κι ακούν πάντα την φωνή που ξεπετάγεται από ένα αναπνέον κάτι που δεν ξέρουμε γιατί υπάρχει κι επίσης υπάρχουν γιατί βοηθούν να σωθούμε μετά τον θάνατο που ορίζουμε ως τέλος της ζωής, την οποία δεν έχουμε ορίσει. Ένας άνθρωπος κοιτάζει έναν άλλον.
Κάποιοι φθαρτοί μελλοθάνατοι απολαμβάνουν την προσωρινότητα απομυζώντας άλλους, εξαιτίας της κατοχής μεγάλης ποσότητας φθαρτής ύλης, αναγκαίας σε όλους τους. Ένας άγγελος κοιτάζει στην γη. Στενόμυαλοι άνθρωποι! Θαρρούν πως υπάρχουν δίνοντας ύψιστη σημασία σ'έναν χτύπο του αιώνιου ρολογιού και παίρνουν πίσω λίγη από την δύναμη που εξόρισαν πιστεύοντας σ'ένα κάτι που αδιαφορούν να γνωρίσουν ή ποδοπατώντας το για να αντέξουν ή να εμπλουτίσουν την προσωρινή φθαρτότητα. Ένας άγγελος κοιτάζει έναν άλλον.
Ένταση. Ξυπνώντας στην μέση της νύχτας από ένα τρομακτικό όνειρο με χιλιάδες αγνώστους να με κυνηγούν για κάποιο κακό που μόνο να φανταστώ μπορώ, με τον καιρό και την τύχη να'ναι κόντρα στην επιβίωσή μου, θυμήθηκα μια πεταλούδα που φτερούγισε μακριά, πανικόβλητη από τα ποδοβολητά και τις φωνές. Όλα συνέβαιναν με γνώμονα εμένα γιατί ήταν δικό μου όνειρο. Ένταση. Απλή λογική.Πώς να έμοιαζαν όμως όλα αυτά στην κρίση της πεταλούδας; Ποιους θα εκλάμβανε ως κακούς διώκτες και ποιους ως αδικημένα θύματα; Η πεταλούδα δεν υπήρξε. Την είδα όμως καθαρά με το απρόσμενο κάλλος της μέσα στην τόση ένταση. Πού είναι τώρα λοιπόν; Ίσως αναρωτιέται αν υπήρξα, μπροστάρης των ορδών με τα όρθια θηρία που τρέχαν εναντίον της, όταν μέχρι κι ο αέρας δυσκόλευε το πέταγμά της. Ίσως τα όνειρα να μην έχουν ιδιοκτήτη.
Πάλι στο πόδι με βρίσκει η αυγή. Τι όμορφα που λάμπει το πρώτο φως! Κρίμα που δεν μπορεί να απολαύσει την εικόνα, ούτε μπόρεσε ποτέ, ο τυφλός εκ γενετής στο απέναντι σπίτι. Υπάρχει το φως γιατί τώρα τα βλέπω όλα καθαρά. Εκείνος όμως ποτέ δεν τα είδε. Υπάρχει το φως γιατί εγώ θεωρούμαι φυσιολογικός.
Μου λείπει ο παππούς τέτοιες στιγμές. Δόξασε με το κορμί του το όνομα της οικογενείας μας στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Θα αισθανόμουν καλύτερα, βέβαια, αν σήμερα σκοτωνόταν η δόξα γι'αυτόν, μα είναι πια άγγελος στον ουρανό και περνάει πολύ καλύτερα εκεί, όπως συνήθιζαν να μου λένε, ξεγελώντας με, όταν ήμουν παιδί. Κοιτάζω τον ουρανό. Να ήξερα που κοιτάζει κι ο παππούς για να καταλάβω αν με προσμένει ή με κατακρίνει από εκεί ψηλά ή τουλάχιστον να μπορούσα να τον συναντήσω κάποτε, σε κάποιο όνειρο.
Ο Δημιουργός άνοιξε τα μάτια από το φριχτό Του όνειρο. Μια πεταλούδα, λέει, πετούσε σε παχύ, ερεβώδες σκοτάδι, ανάμεσα σε περιστρεφόμενες, ακαλαίσθητες πέτρες που χόρευαν έναν μουντό χορό γύρω από άλλες μεγαλύτερες και φλογισμένες. Τι παράξενο! Τι διαβολικό! Ένταση.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
