| |
Παγκόσμια ημέρα ποίησης και ένα ποίημα με αυτοκριτική διάθεση γιατί το παν δεν είναι τι λες ή τι γράφεις αλλά τι πράττεις.
Πώς να παλέψω τα θεριά με τα ποιήματα
φωτιά η ανάσα τους και το χαρτί το καίει
απλώνει ο φόβος μόλις ακουστούν τα βήματα
και ένα μαξούμι στη βροχή μονάχο κλαίει
Και όσο και αν νοιώθω δυνατός δεν έχω δύναμη
η λογική τους κουλουριάζεται με φήμες
άδειο στομάχι και η ψυχή να στέκει αδύναμη
και εγώ χορτάτος να πολεμάω με τις ρίμες
Ξένος ο πόνος και γιαυτό είναι απρόσωπος
και όσο και αν ψάχνω να τον βρω να δω πως μοιάζει
μορφή του δίνω από μακριά ωσάν φιλόσοφος
κρυμμένος θα μαι σαν ζυγώσει για με τρομάζει
Βρωμοκοπάει ο αέρας από τα χνώτα μας
είναι το φαΐ πολλών λογιών και μπερδεμένο
ο νηστικός στέκει διωγμένος έξω απτην πόρτα μας
ποίημα θα ρθει για να μου πει τον περιμένω
Σαν το κορμί μου θα βραχεί μέχρι το κόκαλο
όταν το όνειρο θα γίνει το ψωμί μου
κάποιος θα γράφει σαν εμένα για το πόπολο
να συντροφεύσει με τραγούδια την ψυχή μου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
