| |
Άμωμος όμως ο Ιησούς...
Στις μεγάλες στιγμές
μιλά μόνο η σιωπή που τα πάντα σκεπάζει
όταν ο χρόνος σκοντάφτει, κουτρουβαλώντας στο χθές,
με στάχτη να λούζεται, στο πένθος της μάνας που σπαράζει.
Μα τούτη τη φορά ο χρόνος κόπηκε στα δυό,
στης Άγια Μάνας το θρήνο που κλαίει σιωπηλά.
Τον Γιο της βλέπει να χτυπούν, να κουβαλά σταυρό
αμίλητη τον ακολουθεί στον Γολγοθά μαζί του τα σκαλιά.
Χωλαίνει ο χρόνος και σείεται η γης
σταυρώνουν ε το Φως και της Αγάπης του Θεού το στέμμα.
Πενθεί ο Ουρανός στα μαύρα ντύνεται τ΄αστέρι τη αυγής,
βλέπεις οι άνθρωποι... αρνούνται την Αλήθεια, διαλέγοντας το ψέμα.
Άμωμος όμως ο Ιησούς συνθλίβει τον θάνατο,
τον καρπό της αμαρτίας.
Αναστημένος τώρα πίσω γυρνά, στον ουρανό ανεβαίνει
Παράκλητο αφήνει,
στον Άγιο Λόγο Του δρόμο Σωτηρίας
Μέσα στο Φως, σε μια Αγκαλιά σταυρού, εμάς... για πάντα περιμένει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
