Είν’ ο Άλεξ.
Είναι ο Αλέξανδρος.
Κι είν’ ο Βαγγέλης.
[…]
Κι είμαστε μια κοινωνία αποκτηνωμένη.
Μια κοινωνία υποκριτική.
Αιμοχαρής.
Είμαστε γονείς αδιάφοροι κι απαίδευτοι.
Είμαστε δάσκαλοι μίζεροι. Παραιτημένοι.
Είμαστε φίλοι στον ελεύθερο μας χρόνο, κάθε που μας κάνει κέφι.
Είμαστε φιλάνθρωποι τις ημέρες των εορτών.
Είμαστε γείτονες άγνωστοι. Διστακτικοί.
Είμαστε περαστικοί με τα κεφάλια κάτω.
Σκυφτοί. Δήθεν συλλογισμένοι!
