stixoi.info: Πώς αλήθεια με κατοικείς;

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Πώς αλήθεια με κατοικείς;

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130533 Τραγούδια, 269403 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Πώς αλήθεια με κατοικείς;

Δεν σου ανήκει τίποτα απ' ό,τι αγγίζεις
Η σιωπή είναι μιλιά ούτως ή άλλως- και στον έρωτα
Έσω φτωχός, ο πλούτος του
Πάντα φευγαλέα μετρά.

Κορίτσι που σ' έχασα όταν πια δεν είχα ελπίδες
Για τίποτα· κορίτσι
Που σου μίλησα όταν η ομιλία ήταν τόσο κατόρθωμα· κορίτσι
Που για τα εικονίσματα σε προορίζω
Των δικών μου θεών.

Τώρα με μία λύπη μένω στην καρδιά μου·
Τόσο βέβαιος και τόσο αβέβαιος συνάμα· ανταμώνω
Τις νύχτες,
τις μακρές μελαγχολικές νύχτες
Που σκεβρώνουν τις σιλουέτες των δέντρων και
Την ποίηση μου επιστρέφουν
Των μεθυσμένων πουλιών.

Πώς αλήθεια με κατοικείς με τα λόγια σου- κι εγώ
Πώς γίνομαι, τότε, διάφανος
Όπως υδάτινη αγάπη και σ' αγκαλιάζω
Μ' όλων των τρόπων τις αγκαλιές, να μην
σε ζυγώσει η πίκρα…

Στην μέρα της απονιάς,
βοώ κι είναι μέγας ο πόνος μου·
Θρυμματισμένο φωνήεν- στην καρδιά μου
Ο αντίλαλος
δρέπει ψιχάλισμα
από το βοριαδάκι
Των ερωτικών σου καημών…

Γιαννιτσά 23.3.2115


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 2 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

oneiropola 31-03-2015 @ 00:28	Που σκεβρώνουν τις σιλουέτες των δέντρων και Την ποίηση μου επιστρέφουν Των μεθυσμένων πουλιών. Ποιηση !!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
καταΚΟΚΚΙΝΗ 31-03-2015 @ 16:58	Κορίτσι που σ' έχασα όταν πια δεν είχα ελπίδες Για τίποτα·!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! κορίτσι Που σου μίλησα όταν η ομιλία ήταν τόσο κατόρθωμα·!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! κορίτσι Που για τα εικονίσματα σε προορίζω Των δικών μου θεών.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Πώς αλήθεια με κατοικείς με τα λόγια σου- κι εγώ Πώς γίνομαι, τότε, διάφανος Όπως υδάτινη αγάπη και σ' αγκαλιάζω Μ' όλων των τρόπων τις αγκαλιές, να μην σε ζυγώσει η πίκρα… !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο