| |
[align=left][B][I]
*~* Γυμνά σπαθιά στις πυραμίδες *~*
Η Αξιοπρεπέστατη η νάρκη
χαμογέλασε πικρά και είπε
~εμ που θα πας ; Από δω θα περάσεις
θα με πατήσεις σαν εφιαλτικό όνειρο~
η Άνοιξη σταμάτησε τα βήματα της
γυρίζοντας μουδιασμένη στα χαρακώματα.
Κι εσύ περιμένεις ν' ανθήσουν λουλούδια
τρέμοντας μέσα σου ο χειμώνας ψυχρή καρδιά.
Στη θαλασσοταραχή η αξιοπρέπεια
λες κι επιπλέει σαν σημαδούρα
για να υπάρχει δίχως αξία κι ευπρέπεια
στο κίβδηλο και στη φουρτούνα...
Έτσι και κάποιοι έχουν τον τρόπο
να διεισδύουν παντού και να ζουν μέσα μας
ψάχνοντας πάντα το στίγμα της νάρκης
τι ειρωνεία να ξεχνάς τα γαρύφαλλα που είδες
π' ανηφορίζαμε αγκαλιά,, "γυμνά σπαθιά"
... στις πυραμίδες...
Με φωτογραφίες ανούσιες αυτοπροβάλεσαι
κι η έπαρση του μυαλού σου χαρά δεν ορίζει
μοίρα αμφίβια βαμμένη ωχριά και βάλλεσαι
με διακονιά στης απονιάς το στείρο μετερίζι.
Έλα λιπών κολαστικά να πονέσω περισσότερο
στο ναρκοπέδιο με το λίγο που μου έχεις δώσει
το μέτρησα σαν τ' αστέρια για πολύ
μα το πολύ που μέτρησα το έκανες, μια πονεμένη δόση.
* * Nikos D. Stoforos * *
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
